Η Τάξις είναι η έκφρασις του θεμελιωδεστέρου νόμου του Σύμπαντος, δηλαδή του νόμου της Αρμονίας και της αλληλοεξαρτήσεως των όντων της Δημιουργίας. Είναι μέρος της ουσίας των υπαρκτών και φανερώνει μίαν κολοσσιαίαν σοφήν βούλησιν, την βούλησιν του Δημιουργού.
Η Τάξις ρυθμίζει και συνέχει την ισορροπίαν των πλασμάτων της φύσεως.
Προκειμένου να διέλθωμεν από το ένα άκρον εις το άλλον του Σύμπαντος, απαιτούνται δέκα έξι (16) έως είκοσι (20) εκατομμύρια έτη φωτός. Αντιλαμβανόμεθα τι θα εγένετο, αν όλα τα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ουράνια σώματα δεν ακολουθούσαν την τάξιν της αλληλοέλξεως και των κινήσεων. Ενώ τώρα, που όλα σέβονται τους κανόνες της τάξεως, επικρατεί απόλυτα ο ρυθμός και η αρμονία.
ΨΑΛΜΟΣ ργ΄ (ρδ΄), 103, του Δαυίδ.
- «Εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού και επί την εργασίαν αυτού έως εσπέρας».
- «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε. πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεώς σου».
Διά τον άνθρωπον ειδικά η τάξις είναι αρχή ηθική και νόμος βουλητικός. Παίζει σημαντικόν ρόλον η αρχική έμπνευσις κάθε ενεργείας του ανθρώπου, τουτ’ έστιν η πρωτοβουλία. Είναι η αποκαλούμενη πρωτοβουλία τάξεως. Ο άνθρωπος φύσει απεχθάνεται την αταξίαν και συμπεριφέρεται προς αυτήν μετ’ αποστροφής, όσες φορές διασαλεύεται η ηθική ευρυθμία του βίου του.
Ο άτακτος ως μαθητής είναι μέτριος ή ανεπίδεκτος ή κακός, ως έφηβος παρουσιάζεται αλλοπρόσαλλος και κακοδαίμων, εις την ώριμον ηλικίαν δίδει μετ’ επιτυχίας τον τύπον της αποτυχίας, ως γέρων είναι άξιος οίκτου. Ως πολίτης είναι κοινωνικόν έλκος. Τα έργα του, όπως και οι λόγοι του, είναι ασήμαντα και βραχύβια, οι επιχειρήσεις του θνησιγενείς. «Οἷος ὁ βίος, τοιοῦτος ὁ λόγος, καί οἷος ὁ λόγος, τοιαῦται αἱ πράξεις». = Ανάλογοι του τρόπου της ζωής μας είναι και οι λόγοι μας, αλλά και παρόμοιες των λόγων μας οι πράξεις μας. (Σωκράτης).
Όπου τάξις, εκεί και ρυθμός και ζωή. Όπου αταξία, παρόντα τα δεινά, οι αποτυχίες και ο θάνατος. Η Τάξις σώζει, η αταξία καταστρέφει. «Ἡ μέν εὐταξία σώζειν δοκεῖ, ἡ δέ ἀταξία πολλούς ἤδη ἀπολώλεκε» = Φαίνεται (αποδεικνύεται) ότι η ευταξία (ευνομία) σώζει, η αταξία (απειθαρχία – αναρχία) όμως έως τώρα έχει καταστρέψει πολλούς (Ξενοφών).
Η τάξις δεν δεσμεύει ούτε την βούλησιν ούτε την ελευθερίαν, διότι δεν είναι έκφρασις βίας, αλλά ισορροπίας. Είναι θυγατέρα της αρμονίας και θεμελιακή προϋπόθεσις διά την ευτυχίαν. Δεν πρέπει να αυταπατώμεθα από τις αντίνομες λεπτομέρειες της φύσεως και τις αντιφάσεις της ζωής. Είναι και αυτές τοποθετημένες με τάξιν εντός του παγκοσμίου ρυθμού των όντων. «Τρέμει η γη, αλλά δεν βουλιάζει», κατά την λαϊκήν παροιμίαν. Ενταύθα οφείλω να επισημάνω ότι η σημερινή έξαρσις της βίας, της εγκληματικότητος οφείλεται εις την έλλειψιν τάξεως, την θέσιν της οποίας έχουν πάρει, ευτυχώς το μείον, η απληστία, η οίησις, ο υπερβάλλων και ο εωσφορικός εγωϊσμός, η ζηλοφθονία, η αεργία, η βαρβαρότης κ.λπ. Ελλείπει το: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἒμμεναι ἂλλων, μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν».
Τούτο απαιτεί τάξιν, επιμέλειαν, ρυθμόν, αρμονίαν.
Άλλωστε αυτή είναι η βαθύτερη έννοια του ότι εις το σχολείον τα έτη μαθητείας αποκαλούνται τάξεις.
Έπειτα μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι πρώτοι είδαν το Θείον Βρέφος οι αγραυλούντες ποιμένες, εκ του τρόπου ζωής των οποίων φαίνεται η προσωπική και κοινωνική αρετή της τάξεως αυτών.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν εφρόντιζαν να εκμεταλλευθούν ο ένας την αδυναμίαν ή την ανάγκην του άλλου. Απεναντίας, επειδή επρόκειτο για νυκτερινήν φροντίδα των ποιμνίων «νυκτόσκαρον», κατά την ποιμενικήν διάλεκτον, εφύλαττον τα ποίμνιά των παραμένοντες με την σειράν των άγρυπνοι καθ’ ωρισμένες ώρες την νύκτα.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄
- Και ποιμένες ήσαν εν τη χώρα τη αυτή αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών.
- Και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη αυτοίς και δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς, και εφοβήθησαν φόβονμέγαν.
- Και είπεν αυτοίς ο άγγελος. μη φοβείσθε. ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ.
- Ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ὃς έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ.
- Και τούτο υμίν το σημείον. ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη.
Εις την Εθνικήν Τράπεζαν Καλαβρύτων είναι αναγεγραμμένα τα ονοματεπώνυμα των τραπεζικών υπαλλήλων, των εκτελεσθέντων υπό των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής την 13ην Δεκεμβρίου 1943. Άνωθεν των ονοματεπωνύμων υπάρχει η επιγραφή:
«Ουχ ὑπεικτέον οὐδ’ ἀναχωρητέον οὐδέ λειπτέον τήν τάξιν».
Η εν λόγω επιγραφή, ούσα διαχρονική, μαρτυρεί Μεγαλείον ψυχής.
Οι Καλαβρυτινοί ουδέποτε υπετάχθησν, ούτε εγκατέλειψαν τον τόπον των, έχοντες πάντα κατά νουν τα: «Ἐφ’ ὧ ἐτάχθημεν». Άρα δεν είναι τυχαίον ότι η Επανάστασις άρχισεν απ’ τα Καλάβρυτα. Αλλά και η νικηφόρος για τα Ελληνικά όπλα μάχη του Μεγάλου Σπηλαίου των Καλαβρύτων, κατά του Ιμπραήμ, έσωσε την Επανάστασιν.
Οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν ιδιαιτέραν σημασίαν εις την τάξιν, την αρμονίαν και τον ρυθμόν, ιδέες τις οποίες είχαν θεοποιήσει:
«Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού
Κατέβα φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού».
Η αθλητική Ιδέα, η Θεά της αρμονίας και του ρυθμού, η οποία διεμορφώθη εις το κέντρον του κόσμου, εις την Αρχαίαν Ελλάδα, σύμφωνα με το Πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
………………………………………………………………………..
«Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι».
Ο τίμιος και ευγενής αγών διά την απόκτησιν της νίκης, η ευγενής άμιλλα, το «εὖ ἀγωνίζεσθαι». Απηλλαγμένοι οι Ολυμπιακοί αγώνες από το ξενόφερτον εις την εποχήν μας βάρβαρον φρούτον, το οποίον αποκαλείται χουλιγκανισμός και αποτελεί μορφήν του ωργανωμένου εγκλήματος, με τα γνωστά αποτελέσματα. Τόσον οι αθλητές, όσον και το φιλοθεάμον κοινόν ανέπεμπον, διά της συμπεριφοράς των, ωσαννά εις την Θεάν της αρμονίας και του ρυθμού.
Ο τίμιος και ευγενής αγών διά την απόκτησιν της νίκης στεφανώνεται με το απλό της αγριελιάς κλωνάρι, το οποίον, ουδέποτε χάνει την αξίαν του, την ζωντάνιαν, την φρεσκάδα του. Δεν το επηρεάζουν ο χρόνος και οι καταστάσεις, αποτελεί το μετερίζι κατά της εμπορευματοποιήσεως της αθλητικής Ιδέας.
Εις το 8τάξιον Γυμνάσιον, εις το οποίον εμαθήτευτσα, κατά τις Γυμναστικές Επιδείξεις, εδίδαμε τον όρκον: «Ορκίζομαι να αγωνιστώ τιμίως και ευγενώς διά την απόκτησιν της Νίκης». Τον όρκον αυτόν έχει καθιερώσει ο Σύλλογός μας Καμενιανιτών, Δροβολοβιτών, Δεσινιωτών, κατά τις τριήμερες Πολιτιστικές και λοιπές εκδηλώσεις κάθε Αυγούστου, τα γνωστά ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΑ, για τους συμμετέχοντες εις τους αγώνες και διαγωνισμούς. Επίσης έχει καθιερώσει και την βράβευσιν του «εὖ ἀγωνίζεσθαι».
………………………………………………………………………
«Και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί».
Διά των αθλητικών αγώνων και των γυμναστικών ασκήσεων επιδιώκετο ισόρροπος ανάπτυξις σώματος και πνεύματος. «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Το σώμα πέραν από την ρώμην, είναι και κατοικητήριον της ψυχής και ναός του νου. Διά τον λόγον αυτόν επιβάλλεται, όπως είναι άξιον να ανταποκριθή και εις αυτήν την αποστολήν, να φιλοξενήση εν αυτώ την ψυχήν και τον νουν. Να είναι άξιον για έργα ευποιΐας και όχι για βίαν και εγκληματικότητα.
Όχι ασκούμεθα εις τις πολεμικές τέχνες και προκαλούμε τους συνανθρώπους μας να ασκήσωμεν επ’ αυτών βίαν, παραμερίζοντες έτσι την αξίαν του σώματός μας, την οποίαν δυστυχώς ωρισμένοι δεν γνωρίζουν. Και ζουν με την πεπλανημένην αντίληψιν ότι είμεθα γιγαντόσωμοι και είναι τα πάντα δικά μας.
Όταν οδηγούμε τον εαυτόν μας εις έργα ευποιΐας, εις προσφοράν για το κοινωνικόν σύνολον, τότε επιτυγχάνεται η τάξις, η αρμονία και ο ρυθμός εις τον ανθρώπινον βίον. Διαμορφώνονται προσωπικότητες ελεύθερες και αυτόνομες, ικανές να ενταχθούν αρμονικά ως δυναμικές και υγιείς μονάδες εις το κοινωνικόν σύνολον.
Εις τα στάδια και τα γυμναστήρια επέδειξε κατά το παρελθόν πρώτη η Ελλάς το κάλλος, την ρώμην και την σοφίαν της. Εις τους Ολυμπιακούς αγωνιστικούς χώρους εσφυρηλατήθη η Εθνική συνείδησις και υπερηφάνεια, καθώς και ο φυλετικός εγωϊσμός.
Με αυτούς τους τρόπους περιστέλλεται η βία και γενικώς η εγκληματικότης.
Ενταύθα οφείλω να επισημάνω ότι επιβάλλεται να ενώνεται η ρώμη με τη χάρη. «Θεά της αρμονίας και του ρυθμού εσύ ενώνεις τη ρώμη με τη χάρη για να χαρή τ’ ανδρείο το παλληκάρι».
Η Χώρα μας κατά τις πολεμικές αναμετρήσεις, τόσον εις την αρχαιότητα, όσον και εις την βυζαντινήν εποχήν και μεταγενέστερα, κατήγαγε περιφανείς νίκες, καθ’ ότι:
Πρώτον οι αγώνες της ήσαν αμυντικοί ή απελευθερωτικοί και δεύτερον είχε πάντα κατά νουν το του Πλουτάρχου:
«Τοῦ νικᾶν κρεῖττόν εστι τό καλῶς χρῆσθαι τῆ νίκη». Είναι ανωτέρα της νίκης η καλή της χρησιμοποίησις.
Τέλος κατά την διεξαγωγήν των επιχειρήσεων ετήρει σχολαστικά την τάξιν.
Ο Λυσίας αναφερόμενος εις τον υπό του Γραμματέως του Δικαστηρίου αναγνωσθέντα Νόμον, χαρακτηρίζει συμφώνως προς αυτόν, ως δειλόν εκείνον:
α. Όστις εν τη πρώτη τάξει τεταγμένος προσιόντων των πολεμίων, της δευτέρας εγένετο.
β. Όστις εν τοις Οπλίταις ων τεταγμένος και μετ’ αυτών οφείλων κινδυνεύειν, ιππεύειν είλετο.
Για τον λόγον αυτόν το ιππικόν προήλαυνεν ιππαστί και εμάχετο πεζή.
Διά τα αδικήματα αυτά επεβάλλετο η ποινή της ατιμίας.
Και τώρα ερχόμεθα εις τα πρόσφατα γεγονότα του τόπου μας. Διά την τάξιν και πρωτοβουλίαν, τόσον του Διοικητικού Συμβουλίου, όσον και των μελών του Συλλόγου μας και ιδία των νέων, των νεαρών βλαστών των χωριών μας, της μαθητιώσης νεολαίας μας, η οποία εντάσσεται αρμονικά εις το κοινωνικόν σύνολον με ελεύθερες και αυτόνομες προσωπικότητες.
Την 18ην του προηγουμένου μηνός, Ημέραν κατά την οποίαν η Εκκλησία μας τιμά την Μνήμην του Αγίου Αθανασίου, του Προστάτου του χωριού μας, των Καμενιάνων Καλαβρύτων, ο Σύλλογός μας, Καμενιανιτών, Δροβολοβιτών, Δεσινιωτών, «πειθόμενος τοῖς ρήμασι» της Τάξεως, της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του τόπου μας και του Ελληνο-Χριστιανικού Πολιτισμού, προέβη εις τις ακόλουθες εκδηλώσεις:
– Θείαν Λειτουργίαν μετ’ Αρτοκλασίας εις τον φερώνυμον Ιερόν Ναόν, ιερουργούντος του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Νικολάου Σωτηροπούλου.
Η προσφορά των Άρτων εκ μέρους της ομοχωρίου μας κας Παπασπυροπούλου-Σακελλαροπούλου Μαρίας, συζύγου Υποστρατήγου της Διευθύνσεως Αεροπορίας Στρατού ε.α.
– Δέησιν εις το προσκυνητάριον του άρτι Αγιοκαταταχθέντος Οσίου Χριστοφόρου Παππουλάκου. Η δέησις εγένετο τῆ ιερουργία του π. Νικολάου Σωρηροπούλου και ταῖς Ευλογίαις του ομοχωρίου μας Πανοσιολογιωτάτου Μαξίμου Ιβηρίτου – Νικολοπούλου.
– Κοπήν της Βασιλόπιτας προς Ευλογίαν των μονίμων κατοίκων Καμενιάνων, Δροβολοβού, Δεσινού.
Η προσφορά της Βασιλόπιτας εκ μέρους του επιτυχημένου επιχειρηματίου-Ασφαλιστού Αλεξάνδρου Ανδρουτσοπούλου, φέροντος το βαπτιστικόν όνομα του αδελφού του παππού του, βετεράνου των Βαλκανικών Πολέμων, ο οποίος επέρασεν εις την αιωνιότητα εις ηλικίαν 37 ετών, ένεκα των κακουχιών των πολέμων.
– Βράβευσιν δύο μαθητριών από το χωριό μας, από τους Καμενιάνους, διά την επιμέλειαν, την φιλομάθειαν, την συνεχή συμμετοχήν των εις τα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου μας, καθώς και διά την πρωτοβουλίαν τάξεως κατά τις ενέργειές των.
Οι δύο αυτές μαθήτριες: Παπασπυροπούλου Χριστίνα του Βασιλείου 4ης Τάξεως Δημοτικού και Παναγοπούλου Αγάπη-Αγγελική του Χρήστου 1ης τάξεως Γυμνασίου, την 18ην Ιανουαρίου εξεπόνησαν και υλοποίησαν σχέδιον αβροφροσύνης και δαψιλεῖ τῆ παροχῆ επεσκέφθησαν εορτάζοντα 87χρονον γεραρόν ευπατρίδην εις γειτονικόν χωριόν. Εις το πρόσωπον των δύο ρηξικέλευθων μαθητριών εβραβεύθη συν τοῖς άλλοις η πρωτοβουλία τάξεως, η οποία διασφαλίζει την αρμονίαν και τον ρυθμόν εις την ζωήν των ανθρώπων.
Ο Σύλλογός μας εύχεται εις τις δύο αυτές μαθήτριες Χριστίναν και Αγάπην-Αγγελικήν καλήν πρόοδον, με την προτροπήν: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἒμμεναι ἂλλων».
Εν Καμενιάνοις τη 5η Φεβρουαρίου 2025
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων
