ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ 1911-24/5/1981
Στη Γερμανοιταλική κατοχή πολέμησε τους κατακτητές στα βουνά του Μωρηά.
Συμμετέσχε ενεργά στους δύο ανένδοτους του Γεωργίου Παπανδρέου και κύρια στον ανένδοτο μετά το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965.
Στή δίκη τού ΑΣΠΙΔΑ ήταν από τούς βασικούς συνηγόρους τών κατηγορουμένων αξιωματικών.
Μετά τήν 21η Απριλίου κινήθηκε ενεργά κατά της δικτατορίας. Τόν Μάιο τού 1967 μαζι με τους συναγωνιστές του Σάκη Πεπονή, Λευτέρη Βερυβάκη, Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, Παναγιώτη Κρητικό, Αντώνη Λιβανη, Φοίβο Ιωαννίδη, συγκρότησαν τήν αντιστασιακή οργάνωση ΔΕΚΑ ( Δημοκρατικό Εθνικό Κίνημα Αντίστασης), πού έκανε αντιστασιακούς πυρήνες στήν περιοχή τής Αθήνας, πετούσαν προκηρύξεις, έγραφαν συνθήματα.
Ήταν η πρώτη αχτίδα οτι ο λαός αντιστέκεται.
Δυστυχώς ένα ατύχημα στήν περιοχή του Ψυχικού οδήγησε στή σύλληψη τού Αναστάση Πεπονή. Ακολούθησε η σύλληψη τού Τάκη Κατσικόπουλου και ο κύκλος σταμάτησε εκεί. Ο Πεπονής μετά απο βασανιστήρια ανέφερε ως μέλος της οργάνωσης μόνο το όνομα τού Τακη.
Μετά από καιρό όταν ρωτήθηκε γιατί μόνο τόν Τάκη; , είπε: ” γιατί ήξερα οτι η αλυσίδα θα σταμάταγε εκεί. Ο Τάκης δέν θα άνοιγε το στόμα του”. Η οργάνωση διαλύθηκε και η Ασφάλεια προχώρησε σε συλλήψεις. Ο Τάκης Κατσικόπουλος σύρθηκε στά κρατητήρια της Νέας Ιωνίας και μετά προφυλακίσθηκε στίς φυλακές Αβέρωφ. Η δίκη στό έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών έγινε τόν Αύγουστο τού 1967. Ήταν η πρώτη μεγάλη αντιστασιακή δίκη. 37 κατηγορούμενοι.
Ο Τάκης καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή, μεταφέρθηκε στίς φυλακές της Αίγινας και απελευθερώθηκε τον Δεκέμβρη τού 1967 με τήν γενική αμνηστία πού έδωσε ο Δικτάτορας Παπαδόπουλος μετά την αποτυχία τού Βασιλικού αντικινήματος.
Ήταν ιδρυτικό μέλος τού ΠΑΚ εσωτερικού και η πρώτη τριμελής ηγεσία του.
Τον Αύγουστο τού 1968 ξαναπιάστηκε, κρατήθηκε σέ τέλεια απομόνωση γιά 15 ημέρες σ’ ένα υπόγειο στενό κελί της Μπουμπουλίνας, ανακρίθηκε και μεταφέρθηκε κρατούμενος επι δύο μήνες στήν Άμεση Δράση Χωροφυλακής στό Μαρούσι.
Ακολούθησε εξορία 3 χρόνια σε Γρεβενά και Άγιο Νικόλαο Κυνουρίας απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1971.
Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα.
Γονείς του ο Δημήτρης Κατσικόπουλος Δικηγόρος και η Εύχαρις Οικονομοπούλου.
Μέλος πολύτεκνης οικογένειας, είχε άλλα 4 αδέλφια. Την Αναστασία, την Ουρανία, τόν Γιάννη (Βεληάς) δικηγόρο και τον Θανάση επίσης δικηγόρο.
Άσκησε δικηγορία στο Πρωτοδικείο Καλαβρύτων. Εξελέγη Βουλευτής της Ενωσης Κεντρου το 1964, καταλαμβάνοντας την έδρα του Αναστάση Βγενόπουλου πού διορίσθηκε διοικητής στήν ΑΤΕ.
Απεβίωσε στό Μόναχο της Γερμανίας όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, στις 24 Μαίου το 1981, λίγους μήνες πρίν το θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ. Μιά ζωή περιπετειώδης και σκληρή αφού είχε χασει τον πατέρα του που εκτελέσθηκε το 1943 απο τους ΝΑΖΙ στο Σούβαρδο και τον αδελφό του Γιάννη, καπετάνιο τού ΕΛΑΣ, πού σκοτώθηκε στο Λάδωνα κοντά στη Χελωνοσπηλιά της Λυκούριας το 1949 πρός το τέλος τού Εμφυλίου!
Θείε μου σε σκέφτομαι και νοσταλγώ τα χρόνια πού έζησα μαζί σου. Θυμάμαι τα πάντα απ όσα μου δίδαξες καί προσπαθώ να τ ακολουθώ.
Βαθιά χαραγμένη στή μνήμη μου είναι η σκηνή πού συνάντησα τον Ανδρέα στο Καστρί εκείνο το απόγευμα που με πήρες μαζί σου το Νοεμβρη του 1977!!!
Κόπηκε η ανάσα μου όταν τόν είδα να κατεβαίνει την εσωτερική σκάλα.
Αυτά θείε μου ανήκουν σε μία άλλη εποχή που οι αγώνες γιά τη Δημοκρατία ήσαν αληθινοί. Γιατί σήμερα!!!
Άστα
γράφει ο Δημήτρης Κατσικόπουλος.
