Ο Θεόδωρος Λουλούδης είναι υποψήφιος πρόεδρος Επιμελητηρίου Αχαΐας – επικεφαλής παράταξης «Επιμελητήριο Πρωταγωνιστής».
Ο Δήμος Καλαβρύτων είναι όπως ο διπρόσωπος θεός της Αρχαίας Ρώμης, ο «Ιανός».
Το ένα πρόσωπο είναι της φθοράς. Πρώτα και κύρια της δημογραφικής φθοράς.
Αλλά και της φυσικής με αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα το απαρχαιωμένο οδικό του δίκτυο που καταδικάζει στην απομόνωση αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Υπάρχει, όμως, και το πρόσωπο της ακμής. Τα Καλάβρυτα είναι πασίγνωστος τουριστικός προορισμός εκατοντάδων χιλιάδων ετησίως, για τον Οδοντωτό, το Χιονοδρομικό, το city brake, τις Λίμνες Καστριών, τα ιστορικά Μοναστήρια κ.ά.
Ο Δήμος Καλαβρύτων είναι τόπος με μεγάλες δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης. Μόνο η οικονομική ανάπτυξη θα λύσει το δημογραφικό πρόβλημα και θα αυξήσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων του.
Σε αυτή την ανάπτυξη ο Οδοντωτός αποτελεί ένα από τα «κλειδιά».
Πολλά έχουν λεχθεί για τον Οδοντωτό τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο διάστημα. Αλλά πολύ λίγα γίνονται. Κατά την άποψή μου, αντιφατικά, σε ορισμένες περιπτώσεις πρόχειρα και της λογικής «να φύγει η καυτή πατάτα από τα χέρια μου σήμερα και αύριο βλέπουμε».
Κατά την άποψή μου, αιτία των διαρκών προβλημάτων του Οδοντωτού αλλά και της χρόνιας υπο-αξιοποίησής του είναι ότι η ιδιοκτησία και η διαχείρισή του ήταν και παραμένει «σε λάθος χέρια». Ηταν στα χέρια του κρατικού ΟΣΕ -την αποτελεσματικότητα του οποίου όλοι γνωρίζουμε- και στο πάζλ εντάχθηκε και η Ηellenic Train, της οποίας οι επιχειρησιακές πρακτικές ποτέ δεν «ζυμώθηκαν» με τις τοπικές ανάγκες.
Ο Οδοντωτός θα παίξει τον ρόλο που του αναλογεί μόνο εάν η λειτουργία του περάσει στα χέρια των Δήμων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων. Δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί κανείς περισσότερο για την ανάπτυξη του τρένου, εκτός από τους ίδιους τους κατοίκους και φορείς του Διακοπτού και των Καλαβρύτων.
Στη λειτουργία του Οδοντωτού εμπλέκεται μια πλειάδα φορέων, υπηρεσιών και υπουργείων (ΟΣΕ, υπουργεία Υποδομών και Μεταφορών, Πολιτισμού) με διαφορετικές αρμοδιότητες και προτεραιότητες, που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο κάθε απόφαση επίλυσης προβλημάτων και ανάπτυξης του τρένου. Το δε καθεστώς ιδιοκτησίας των ιστορικών τρένων -μαζί και του Οδοντωτού- παραμένει ακόμα και σήμερα νεφελώδες και αδιευκρίνιστο. Οι εισπράξεις πάντως, πηγαίνουν στον κάθε φορά φορέα που τον λειτουργεί, ενώ η γραμμή παραμένει στην αρμοδιότητα του ΟΣΕ, όπως όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Σε αυτό τον κυκεώνα ασάφειας και αλληλοεπικαλύψεων, ο μόνος που έχει τη δύναμη να απαιτήσει και να επιβάλει λύσεις είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η οποία, όμως, πρέπει να υιοθετήσει μια στάση πολύ πιο σαφή, ενεργητική και φιλόδοξη. Να δει τον εαυτό της όχι σαν «συμπλήρωμα» του κράτους, αλλά ως ηγέτη με όραμα και αποφασιστικότητα.
Πηγή: pelop.gr
