
ΣΗΜΕΡΑ…
” Από τα Φάρασα στον Ουρανό!..”
Γλυκύτατο το βλέμμα!..
Και το κεφάλι, πάντοτε σκυφτό!..
Ολόγυρα ν’ απλώνει μια γαλήνη!..
Το πρόσωπό του Γελαστό,
σαν Ήλιος, που το φως του
σ’ Όλους δίνει!..
Η θλίψη, ο πόνος κι όλα τα δεινά
των ανθρώπων,
φεύγουνε, σκορπίζουν…
Και του μυαλού τα τόσα σκοτεινά,
σιγά, απαλά, αρχίζουν να φωτίζουν…
Βάλσαμο στις ψυχές τα λόγια τα καλά,
κι η δέηση, αγνή στο κομποσχοίνι.
Με τη μετάνοια, το δάκρυ να κυλά,
μπροστά στην Παναγιά το σώμα κλίνει!..
“Γλυκιά μου Παναγιά, παρακαλεί,
πάρε τον πόνο απ’ το βασανισμένο,
και δώστονε σε μένανε,
Μητέρα μου Καλή,
τον τόσο αμαρτωλό και τιποτένιο”…
Κι η Παναγιά απλά τον ευλογεί,
Τον Φωτολούζει με τη Θεία Χάρη,
κι Αυτός σκυφτός εκεί στη γη,
όλου του κόσμου την πληγή,
επάνω του θέλει να πάρει!…
… Εκεί ψηλά στην “Παναγούδα” *
πάντα πετά μια Πεταλούδα…
Κι εγώ νοερός προσκυνητής
μες στην καρδιά μου χάρασσα,
την Ταπεινότητα, την Αγάπη της Ψυχής,
Άγιε μου Γέροντα απ’ τα Φάρασα!.. **
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός,τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.