Σε μια εποχή ολισθηρή και επικίνδυνη, που τα πρότυπα σπανίζουν και τα κούφια είδωλα περισσεύουν, κάποιοι άνθρωποι σηκώνουν πολύ ψηλά τις σημαίες των ιδανικών και των πανανθρώπινων αξιών.
Μοναδικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στις 24 Μαρτίου 2025, στο 14ο Γυμνάσιο Πατρών. Αντιπροσωπεία από διακεκριμένους Καλαβρυτινούς δημιουργούς και παρισταμένους, συνεόρτασε την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, με εξαίρετα μέλη της Πατρινής κοινωνίας, σε ένα πολυπληθές ακροατήριο που όμοιό του σπάνια συναντάς!
Λαμπρός και με υψηλό συμβολισμό ο συνεορτασμός του 14ου Γυμνασίου Πατρών για την 25 Μαρτίου. Την εκδήλωση πλαισίωσαν με πρωτεύοντα ρόλο υψηλοί πνευματικοί δημιουργοί από τα Καλαβρυτοχώρια, (Δημοτική Ενότητα Αροανίας του Δήμου Καλαβρύτων) :
Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης, Λογοτέχνης συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής, πρώην Αντιπρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και Αντιδήμαρχος Πολιτισμού στον τ. Δήμο Αροανίας Καλαβρύτων από τους Καμενιάνους. Ως ο κεντρικός ομιλητής, καθώς και με την απαγγελία σχετικού ποιήματος για την έναρξη της επανάστασης στα Καλάβρυτα και την Αγία Λαύρα.
Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος, Λογοτέχνης-Συγγραφέας, Λαογράφος και μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών από το Λειβάρτζι με απαγγελία ποιημάτων του, και αφιερώματος για την Έξοδο του Μεσολογγίου.
Επίσης ο διακεκριμένος μουσικός, γνήσιος εκφραστής της δημοτικής μας παράδοσης Χαράλαμπος Γιαννόπουλος στην φλογέρα, από την Κερασιά, μετά της αδελφής του Ευγενίας Χριστοδούλου στο τραγούδι.
Ήταν μια αληθινά μεγαλειώδης εκδήλωση που θα ζήλευαν μεγάλα πνευματικά ιδρύματα και φορείς της χώρας Για αυτό αξίζουν πολλά εύγε στους πρωτεργάτες συμμετέχοντες και στην διευθύντρια του σχολείου κ. Αικατερίνη Παναγοπούλου που προσφέρει πέραν των άλλων ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό έργο στην παιδεία της πατρίδας μας.
Παραθέτουμε κατωτέρω την ομιλία του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου που ενθουσίασε και γέμισε με περηφάνια το κοινό.
ΟΜΙΛΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΜΕΝΙΑΝΙΤΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 14ουΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025
Αιδεσιμολογιώτατε, κύριε επόπτη της ποιότητας εκπαίδευσης του Νομού Αχαΐας. Αξιότιμη κ. Διευθύντρια, κ. καθηγητές γονείς και παριστάμενοι στην σημερινή επετειακή εορτή για την 25η Μαρτίου. Αγαπητοί πνευματικοί συνοδοιπόροι από τα Καλαβρυτοχώρια:
Κύριε Γιαννόπουλε Χαράλαμπε εκλεκτέ συμπατριώτη, εξαίρετε και γνήσιε εκφραστή της δημοτικής μας παράδοσης.
Κύριε Νίκο Παπακωνσταντόπουλε λογοτέχνη, συντοπίτη και παλιέ συμμαθητή στα Γυμνασιακά θρανία. Λοιποί συμμετέχοντες στην σημερινή επετειακή εθνική εορτή.
Αγαπητοί μαθητές! Χρόνια πολλά!! Χαίρομαι ιδιαίτερα για την τιμή να μιλήσω ένα κοινό κυρίως από νέα παιδιά, που θ’ αποτελέσουν το αύριο της Ελλάδας μας και εύχομαι να την πάνε ψηλότερα.
Στον τόπο, τον οποίον κατοικούμε εμείς σήμερα, κατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους κι εμείς καταγόμεθα και λάβαμε το όνομα τούτο. Εκείνοι είχαν αναπτύξει έναν σπουδαίο πολιτισμό τον οποίο ακόμη και σήμερα θαυμάζουν όλα τα έθνη. Αυτοί διέφεραν από μας στην θρησκεία, διότι προσκυνούσαν τις πέτρες και τα ξύλα αρχικά. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Αυτοί στερέωσαν την πίστη. Αυτά τα δύο στοιχεία που προανέφερα, ενέπνευσαν πολλές γενιές Ελλήνων μετά την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αλλά και τους αγωνιστές του 1821-οι οποίοι είχαν βαθιά πίστη-για να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας μας, με το σύνθημα, «Ελευθερία ή θάνατος».
Στον ιερό απελευθερωτικό αγώνα του 1821αγαπητοί μου, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια είχαν το δικό τους αγωνιστή, τον δικό τους ήρωα, όπως και ο ομιλών.
Ο πρόγονός μου, οπλαρχηγός, στρατολόγος και εκπαιδευτής των αγωνιστών της περιοχής των Καλαβρύτων αλλά και ευρύτερα, Ξενοχρήστος Νικολόπουλος-Καμενιανίτης, αγωνίσθηκε ενδόξως στην απελευθέρωση των Καλαβρύτων, σε πολλές άλλες μάχες, έπεσε δε ηρωικά μαχόμενος στη μάχη του Πουρναροκάστρου-κατά την πολιορκία της Πάτρας-στις 9-Σεπτεμβρίου-1822. Ο τάφος του βρίσκεται στο χώρο του εξωκκλησίου του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Κρυσταλλόβρυση ποιο πάνω από την Μονή Ομπλού εδώ στην Πάτρα.
Οι πηγές λοιπόν της σημερινής μου ομιλίας-κατά κύριο λόγο- προέρχονται από αυθεντικές αφηγήσεις και αφιερώματα των πρωταγωνιστών της ελευθερίας μας.
Διακόσια τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την Επανάσταση του 1821. Όμως οι ιδέες και οι αξίες της βρίσκονται δίπλα μας, σε κάθε βήμα!
Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από τους χάρτες της υδρογείου.
Όμως μία ανίκητη ελπίδα και μία αμετακίνητη πίστη, ρίζωσαν βαθιά στην ψυχή του ΄Έθνους, από την ίδια θλιβερή και μαύρη εκείνη ημέρα που ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός, δίπλωνε βαριά πληγωμένος τα φτερά του και κούρνιαζε στην άγια τράπεζα της Αγίας Σοφίας.
Η ελπίδα και η πίστη για την απελευθέρωση, δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έμειναν κρυμμένες στα στήθη τους. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που τον έψελναν σιγανά τα χείλη του ραγιά στην Παναγία.
«Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολύ δακρύζεις.
Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Κάθε λαός που έχει συνείδηση της ιστορικής του αποστολής ερευνά το παρελθόν του, με απόλυτη αντικειμενικότητα, ελέγχει τη μορφή του, εντοπίζει τα σφάλματα και τις αδυναμίες του και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επανόρθωσή τους.
Μνήμονες της ιστορικής μας αποστολής και μείς σήμερα, θα στρέψουμε το βλέμμα μας ερευνητικά στο παρελθόν, για να δούμε εικόνες άφθαστου μεγαλείου και πόνου. Θα ερευνήσουμε το παρελθόν και θα εξετάσουμε την περίοδο του 1821, όχι για μια απλή θύμηση των γεγονότων αλλά για να επισημάνουμε τις ευθύνες από τις υποθήκες των προγόνων μας, για να αντλήσουμε διδάγματα, μα και για να σταθούμε ευλαβικά, με τη σκέψη μας, μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας των ηρωικών νεκρών, που με τη θυσία τους ξανάφεραν τη λευτεριά στη χώρα που τη γέννησε.
Αρκετές εξεγέρσεις είχαν γίνει μέχρι τότε, αλλά αποτύγχαναν, με συνέπεια να πνίγονται στο αίμα των υπόδουλων Ελλήνων. Όμως αυτή η εξέγερση είχε προετοιμαστεί κατάλληλα.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), είδε κατά τις περιοδείες του σε πολλά μέρη, ότι το γένος ήταν αγράμματο και χρειάζονταν μόρφωση για να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του όταν θα απελευθερωνόταν.
Ο φλογερός ιερωμένος προέτρεπε να ιδρύουν σχολεία και εκκλησίες, γιατί θεωρούσε το σχολείο θεμέλιο για τη θρησκευτική και ηθική αναγέννηση των Ελλήνων. «Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια» έλεγε. Με τα κηρύγματα και τις παραινέσεις του κατάφερε να αφυπνίσει τους Έλληνες να μάθουν γράμματα. Αυτός είναι ο διαφωτιστής των Ελλήνων και όχι ο Γαλλικός διαφωτισμός όπως ισχυρίζονται κάποιοι ότι ενέπνευσε τους Έλληνες. Ο Γαλλικός διαφωτισμός είχε άλλες ιδέες.
Συγκεκριμένα: Στην Ευρώπη εκείνη την εποχή επικρατούσαν οι ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού, οι οποίες οδήγησαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό στην αθεΐα, τον υλισμό και τον ορθολογισμό. Αντίθετα οι λόγιοι στην Ανατολή με ηγέτες τους Κολλυβάδες πατέρες έφεραν μια ησυχαστική, φιλοκαλική αναγέννηση, που στην ουσία της υπηρετούσε πάντοτε την αξία της αγιότητας του ανθρώπου. Από αυτά ακριβώς τα στοιχεία εμπνεύστηκαν οι Έλληνες.
Δεν έχουμε την δυνατότητα σ’ αυτή την ομιλία ν’ αναφερθούμε διεξοδικά σε όλα εκείνα τα γεγονότα αλλά θα συνοψίσουμε ξεκινώντας από την σύσκεψη της Βοστίτσας, σημερινού Αιγίου, 26-29 Ιανουαρίου τότε, από τους Αχαιούς Προκρίτους και τον Παπαφλέσσα, υπό τον Π. Π. Γερμανό. Εκεί μετά από μεγάλο σκεπτικισμό για τυχόν αποτυχία της επανάστασης με τα επακόλουθά της, αποφασίστηκε η εξέγερση, σύμφωνα και με τα προαποφασισθέντα από την Φιλική Εταιρία, η οποία ιδρύθηκε το 1814 με σκοπό να οργανώσει τους απανταχού Έλληνες για την εξέγερση και απελευθέρωσή τους.
Τρεις ημερομηνίες είχε ορίσει η Φιλική Εταιρία για την έναρξη του Αγώνα. Όλες από τον χριστιανικό κύκλο. Ή 25 Μαρτίου του Ευαγγελισμού ή 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου ή 21 Μαΐου του Αγίου Κωνσταντίνου. Όμως τα προεπαναστατικά χτυπήματα τούρκων εισπρακτόρων σε πολλά Καλαβρυτοχώρια μετά τις 10 Μαρτίου 1821 και τα γεγονότα στα Καλάβρυτα επέσπευσαν την έναρξη.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων έχουμε πολλές μυστικοσυσκέψεις στη συνέχεια, καθώς και προετοιμασία στρατολόγησης των μυημένων στη Φιλική Εταιρία σε όλα τα Καλαβρυτοχώρια, που απετέλεσαν την αφετηρία της νικηφόρας επανάστασης του 1821. Γιατί επελέγησαν τα Καλάβρυτα όμως: 1) Για το αδούλωτο φρόνημα των κατοίκων. 2) Ήταν η πολυανθρωπότερη περιοχή εκείνη την εποχή απ’ όλα τα μέρη της Πελοποννήσου, αλλά και γιατί προσφέρονταν για ανορθόδοξο πόλεμο, λόγω και του ορεινού ανάγλυφού της. Δεν παραλείπουμε βέβαια την εξέγερση στην Μολδοβλαχία με τον Υψηλάντη και άλλους.
Όμως, αξίζει να αναφέρουμε εδώ ένα έγγραφο από το αρχείο Δηλιγιάννη με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1821 και αποδέκτη τον ίδιο, που του το στέλνουν, και το υπογράφουν: οι Π. Π. Γερμανός, Θεοχαρόπουλος, Ζαΐμης κλπ. Το έγγραφο λέει μεταξύ άλλων τα εξής «… ..Η Βλαχία απεσκίρτησε, η Ρούμελη από ημάς περιμένει να Ίδη. Ημείς την απόφασίν μας την πήραμε να κινήσουμε τα άρματα και ο Άγιος Θεός μας ελπίζομεν να μην μας αφήσει κατησχυμένους……»
Όταν όμως ο Π. Π. Γερμανός άρχισε να υποψιάζεται ότι οι Τούρκοι έχουν πάρει είδηση περί τής προετοιμασίας του Αγώνα, ( τους οποίους είχε ειδοποιήσει ο Άγγλος πρόξενος Γκριν στην Πάτρα), και ειδικότερα όταν ο Καϊμακάμης της Τριπολιτσάς, Μεχμέτ Σαλίχ, στα μέσα Φεβρουαρίου, καλούσε όλους τους προύχοντες και αρχιερείς της Πελοποννήσου σε μια σύσκεψη δήθεν για επείγοντα ζητήματα, (στη πραγματικότητα για να τους συλλάβει και να τους κρατήσει ομήρους, όπως αποδείχθηκε), πρώτος αυτός συνέστησε να μην υπακούσουν διότι πλησίαζε ο χρόνος εκδήλωσης της επανάστασης. Με διάφορα τεχνάσματα κατόρθωσε να κερδίσει χρόνο και να παρατείνει την παραμονή του ιδίου και των άλλων προυχόντων σε ασφαλή μέρη έως την έναρξη της Επανάστασης. Ενώ πολλοί προύχοντες από τα άλλα μέρη της Πελοποννήσου είχαν μεταβεί στην Τρίπολη, όπου και φυλακίστηκαν.
Εδώ αξίζει να αναφερθούμε πως περιγράφει ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στο ημερολόγιό του τα γεγονότα της άρνησής τους να μεταβούν στην Τριπολιτσά. Σε αυτό το απόσπασμα του ημερολογίου του Π.Π. Γερμανού, ο ίδιος αναφέρει πως την θ’ (9η) Μαρτίου 1821,(π. ημερολόγιο) έφτασαν στο Καρνέσι ( ερχόμενοι από Πάτρα μέσω Νεζερών και Αγ. Λαύρας με τάχα μου σκοπό να πάνε με την συνοδεία του στην Τρίπολη όπου τους είχε καλέσει ο αντικαταστάτης του Χουρσίτ Πασά, Μεχμέτ Σαλίχ). Κατά την διαδρομή έλαβαν επιστολή από επίτηδες δικό τους ταχυδρόμο σταλμένο.
Στην ουσία το γράμμα που έλαβαν ήταν σχεδιασμένο και γραμμένο από τους ίδιους και τάχα εστέλλετο από φίλο τους τούρκο στην Τρίπολη και τους έλεγε να μην μεταβούν εκεί γιατί θα κακοπάθουν και θα θανατωθούν. Διανυκτέρευσαν (όπως διασώζεται στο Χάνι του Νταφαλιά στη σημερινή Κλειτορία). Εκεί έγραψε επιστολή και την έδωσαν στους Τούρκους που τους συνόδευαν, όπου εξηγούσε γιατί ΔΕΝ θα πήγαινε στην Τριπολιτσά που τον είχε καλέσει ο Μ. Σαλίχ ( ουσιαστικά για να τον εγκλωβίσει), με σκοπό να μην έχουν ηγετική Δεσποτική Αρχή οι Έλληνες ούτως ώστε να κάνουν την πιθανολογούμενη Στάση, αφού θα ήταν πνευματικά ” ακέφαλοι”.
Συνοψίζουμε: Η άρνηση του Π. Π. Γερμανού και η μη μετάβασή του στην Τριπολιτσά αποτελεί κορυφαία πράξη που νοηματοδοτεί τη ρήξη με τους Οθωμανούς. Επέσυρε φυλάκιση ή/και θανατική ποινή για τον ίδιο.
. Όμως θέλω να τονίσω ότι: αυτό καθαυτό το γεγονός της άρνησης του Π. Π. Γερμανού να μεταβεί στην Τρίπολη την 9η Μαρτίου 1821 είναι μεγίστης σημασίας, και ανήκει στο πλέγμα εκείνων το γεγονότων, που καθόρισαν την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης του 1821. Αν πήγαιναν στην Τρίπολη ο αγώνας θα χανόταν, διότι όπως είδαμε παραπάνω, από εκείνους περίμεναν.
Δύο είναι τα καθοριστικότερα προεπαναστατικά γεγονότα που πρέπει να σταθούμε, και τα οποία οδήγησαν στην θετική έκβαση της συγκέντρωσης και ορκωμοσίας των Καλαβρυτινών αγωνιστών στην Αγία Λαύρα, την 17η Μαρτίου 1821:Συγκεντρώθηκαν εκεί με το πρόσχημα της πανήγυρης. Το πρώτο είναι η σύσκεψη της Βοστίτσας – Αιγίου, 26-29 Ιανουαρίου 1821 που πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις, και το δεύτερο η άρνηση του Π. Π. Γερμανού, (αντάρτικο κατά τα κοινώς λεγόμενα) να μεταβούν στην Τρίπολη 9 Μαρτίου 1821, και η ακολούθως επιστροφή του στην Άγια Λαύρα..
Αυτά θα δώσουν μια ακόμη απάντηση στους εκφραστές της ουδετεροπατρίας και τους αποδομητές της αληθινής ιστορίας ή και εκείνους που υποστηρίζουν δήθεν για την Μάνη και την Καλαμάτα, που όμως, ακολούθησαν τα εκεί στα Καλάβρυτα γεγονότα, όπως ακολούθησε και η Πάτρα και άλλα μέρη της Πελοποννήσου. Βεβαίως όλη η Ελλάδα πολέμησε τότε. Όμως η τιμή του προβαδίσματος ανήκει στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια, πρώτη απελευθερωθείσα περιοχή της Ελλάδας. Αυτή είναι η αλήθεια. Το παραδέχονται ακόμη και Τούρκοι συγγραφείς. Αυτή ήταν και η αφορμή απαγχονισμού του Πατριάρχη Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ , σύμφωνα με τον (γιαφτά), το σημείωμα που του κρέμασαν οι Τούρκοι στον λαιμό κατά τον απαγχονισμό, χαρακτηρίζοντας τον σαν τον υπαίτιο της εξέγερσης των Καλαβρυτινών.
Τα γεγονότα που κατά κύριο λόγο συγκλίνουν στην ύψωση του λαβάρου στην Αγία Λαύρα-την οποία αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο οι σημερινές εκδηλώσεις ως την κορυφαία της Επανάστασης του 1821 κιβωτό- με την ορκωμοσία των αγωνιστών από τον Π. Π. Γερμανό 17-3-1821, εορτή του Αγίου Αλεξίου του οποίου η κάρα φυλάσσεται στη μονή και με την απελευθέρωση κατόπιν των Καλαβρύτων, μετά από πενθήμερη μάχη 21-3-1821.
Αργότερα, από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος ορίστηκε ως εθνική επέτειος της απελευθέρωσής μας η 25 Μαρτίου, σαν η συνισταμένη όλων των προεπαναστατικών γεγονότων συγκεντρωτικά και η Αγία Λαύρα ως αφετηρία, μιας και αυτή είχε ορίσει η Φιλική Εταιρία ως ημερομηνία και τόπο έναρξης, όπως και έγινε, ανεξάρτητα αν τα γεγονότα της απελευθέρωσης προηγήθηκαν λίγες μέρες πριν.
Κάποιοι λοιπόν βάδισαν προς τον θάνατο, όχι μόνο για να προσδώσουν σε μας τη συλλογική ταυτότητα, αλλά και για να μας πουν για ποιο λόγο το κληροδότημα που λέγεται Ελλάδα είναι σημαντικότερο κι από την ίδια τη ζωή.
Στην ανθρωπότητα, ως γνωστόν λειτουργούν νόμοι πνευματικοί και κατ’ αυτούς, όσοι λαοί λησμονούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να εξαφανισθούν.
Κυρίες και κύριοι. Οι πυκνές θρησκευτικές εορτές τρέφουν ψυχικά τους Έλληνες. Τα μνημόσυνα, οι επέτειοι, τα ανεγειρόμενα μνημεία, τα ηρώα, οι προτομές οι ομιλίες, είναι επίσης παράγοντες διατηρήσεως της ταυτότητάς μας.
Για να είμαστε ως λαός ζωντανός είναι απαραίτητες οι επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις για τα σημαντικά γεγονότα της μακράς ιστορίας μας. Στις περασμένες γενιές οφείλουμε ευγνωμοσύνη και έχομε την ευθύνη να συνεχίσουμε την παρακαταθήκη που μας άφησαν.. Την αξία που έχουν οι μνήμες έχουν αντιληφθεί οι κατευθύνοντες κάθε λογής ολοκληρωτισμού και επιχειρούν να τις εξαφανίσουν. Άλλοτε με την παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, με την αποδόμηση των πρωτεργατών αλλά και με την μη καταγραφή της ιστορικής αλήθειας στα σχολικά βιβλία. Όμως τα τελευταία χρόνια έρχεται να προστεθεί και το δημογραφικό, η υπογεννητικότητα. Κινδυνεύουμε ν’ αποτελέσουμε μειοψηφία στην πατρίδα μας
Ο άνθρωπος που μετέχει στην παράδοση δεν είναι συντηρητικός, με την τρέχουσα παραπολιτική συνθηματολογία. Δεν είναι εθνικιστής αυτός που αγαπάει την πατρίδα, σε αντίθεση με τον ραγιαδισμό. Είναι ο κατ’ εξοχήν συμπαραστάτης της ελευθερίας και της δημιουργίας των επομένων γενεών.…. ..Βαθύτατα φιλελεύθερος αρνείται να αποφασίσει για λογαριασμό των επομένων γενεών. Δεν δέχεται την κατάργηση ή την αλλοίωση της γλώσσας με τεχνητές εντολές και όχι με ομαλές εξελίξεις, όχι γιατί τον συναρπάζουν οι βαρείες και οι δασείες, αλλά διότι αρνείται να υπογράψει μια διαταγή, που θα συνεπάγεται αδυναμία των επομένων γενεών να κατανοήσουν τη ραχοκοκαλιά του Γένους. . Γιατί γνωρίζει ότι η παράδοση είναι ακριβώς η προϋπόθεση της ελευθερίας. Οι Έλληνες έχουμε πείρα από μακραίωνες περιόδους διωγμών και επιχειρήσεων αλλοίωσης της ταυτότητάς μας. Μέχρι σήμερα έχουμε καταφέρει να ζούμε ως Έλληνες. Η ιστορία μας είναι ισχυρότατη, η γλώσσα μας η πιο όμορφη και η πιο χρηστική για την επιστήμη και για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, η Πίστη μας ακράδαντη, η ενότητα κλήρου και λαού αδιάσπαστη. Με αυτά τα δεδομένα ελπίζουμε ότι και οι επόμενες γενεές θα νιώσουν την ευθύνη τους, θα διατηρήσουν τις μνήμες και θα συνεχίσουν τη μαρτυρία του Ελληνισμού σε όλο τον κόσμο. Ας κρατήσουμε στην καρδιά μας την Ελλάδα!! Δόξα και τιμή στο εικοσιένα.
Σας ευχαριστώ!!!
