Διαβάστε την ομιλία του Προέδρου του Καλαβρυτινο Συλλόγου Αγίας Λαύρας, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, για την Εθνική Παλιγγενεσία και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Με βαθιά ευλάβεια και εγκάρδια υπερηφάνεια στεκόμαστε σήμερα μαζί για να τιμήσουμε τα ιστορικά γεγονότα της 14ης Μαρτίου 1821, γεγονότα που δεν διαμόρφωσαν μόνο την πατρίδα μας αλλά αναζωπυρώθηκαν την ίδια την ψυχή της Ελληνικότητας. Στα Καλαβρύτα, πάνω σε αυτόν τον ιερό τόπο, ανατέλλει η φλόγα της ελευθερίας, φωτίζοντας μια επανάσταση που θα άλλαζε για πάντα τη μοίρα του λαού μας. Ο αγώνας που ξεκίνησε σε αυτά τα βουνά δεν ήταν απλώς μια εξέγερση κατά της τυραννίας, αλλά μια μαρτυρία για το ακατανίκητο πνεύμα του ελληνικού λαού, μια δήλωση ότι η δίψα για ελευθερία δεν μπορεί ποτέ να σβήσει.
Συγκεντρωνόμαστε στη σκιά της ιστορίας, με τις ηχώ των θυσιών των προγόνων μας να αντηχούν στις καρδιές μας. Στην ιστορική Μονή της Αγίας Λαύρας, ανάμεσα στις προσευχές των δικαίων και στους ψιθύρους των καταπιεσμένων, ο Επίσκοπος Γερμανός της Πάτρας υψώθηκε το ιερό σημείο της Επανάστασης. Σε εκείνη τη σεβάσμια στιγμή, τα λόγια «Ελευθερία ή Θάνατος» έγιναν κάτι περισσότερο από απλή φωνή, έγιναν όρκος, ένας σοβαρός όρκος που ανέλαβαν γενναίοι άνδρες και γυναίκες που αρνήθηκαν να υποκύψουν σε αιώνες υποδούλωσης.
Ο πολιορκητικός αγώνας και η τελική απελευθέρωση της Καλαβρύτας στις 21 Μαρτίου 1821 σηματοδότησαν ένα σημείο καμπής στον αγώνα μας. Τοπικοί αρχηγοί, άνδρες θάρρους και αμετακίνητης αποφασιστικότητας, όπως ο Σωτήριος Θεοχαρόπουλος και ο Αναγνώστης Στριφτομπόλας, οδήγησαν τον λαό μας σε άμεση αντίσταση απέναντι στους Οθωμανούς καταπιεστές. Με περιορισμένα όπλα αλλά αστείρευτη αποφασιστικότητα, απέδειξαν ότι η δύναμη ενός ενωμένου λαού, καθοδηγούμενη από την αγάπη για την πατρίδα, ήταν ισχυρότερη από τη πιο τρομακτική αυτοκρατορία. Η νίκη τους δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική κατάκτηση· ήταν φάρος ελπίδας που έδειξε σε όλους τους Έλληνες ότι η εποχή της δουλείας είχε τελειώσει και ότι ο δρόμος προς την ανεξαρτησία είχε ξεκινήσει.
Αλλά ας μην ξεχνάμε, η Επανάσταση του 1821 ήταν κάτι παραπάνω από μια μάχη για εδάφη. Ήταν ένας αγώνας για την ανάκτηση της ταυτότητάς μας, της ιστορίας μας και της αξιοπρέπειάς μας. Ήταν ένας αγώνας για να επαναβεβαιώσουμε τις αξίες που έχουν καθορίσει την Ελληνικότητα από την αρχαιότητα, τις αξίες της δημοκρατίας, της τιμής και της αυτοδιάθεσης. Οι ήρωες της Καλαβρύτας, όπως και εκείνοι σε όλη τη λατρεμένη μας γη, γνώριζαν ότι οι θυσίες τους θα έφερναν καρπούς όχι στη διάρκεια της ζωής τους, αλλά στις επόμενες γενιές. Και σήμερα, καθώς πορευόμαστε ελεύθερα πάνω σε αυτό το έδαφος που αιμάτισαν, πρέπει να αναρωτηθούμε: Αξίζουμε τις θυσίες τους; Ζούμε σύμφωνα με τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν και πέθαναν;
Ως μέλη του Καλαβρυτικού Συλλόγου Αγίας Λαύρας, κουβαλάμε μια ιερή ευθύνη. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το πνεύμα του 1821 δεν θα ξεχαστεί, αλλά θα παραμείνει φάρος για τον λαό μας. Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι η ελευθερία δεν δίνεται, κερδίζεται, προστατεύεται και τιμάται. Πρέπει να διαφυλάξουμε τις παραδόσεις μας, να διατηρήσουμε την κληρονομιά μας και να παραμείνουμε ακλόνητοι στην αγάπη μας για την Ελλάδα. Διότι να ξεχάσουμε το παρελθόν μας είναι να προδώσουμε τις θυσίες που έχτισαν το μέλλον μας.
Σήμερα, δεν απλώς θυμόμαστε, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας προς τα ιδανικά των προγόνων μας. Υπόσχομαστε να διατηρήσουμε την κληρονομιά τους και να εξασφαλίσουμε ότι η φλόγα που άναψαν στην Καλαβρύτα δεν θα σβήσει ποτέ.
Είθε η μνήμη των ηρώων του 1821 να μας εμπνέει πάντα.
Ζήτω τα Καλαβρύτα! Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Ελευθερία!
