Αθανάσιος Νασιόπουλος: Ας μείνει ζωντανή η Συλλογική Μνήμη διότι το φίδι του φασισμού δυστυχώς σέρνεται ζωντανό και εμφανίζεται απειλητικό διεθνώς.

Φίλες και Φίλοι,
Καλάβρυτα, Ημέρα Μνήμης.
13 Δεκέμβρη 1943

Το έγκλημα των Γερμανών ναζί.

Ας μείνει ζωντανή η Συλλογική Μνήμη διότι το φίδι του φασισμού δυστυχώς σέρνεται ζωντανό και εμφανίζεται απειλητικό διεθνώς.
Φίλες και φίλοι το δικό μου ταπεινό αφιέρωμα με ένα ποίημα.
(Αφιερώνεται και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται τον 21ο αιώνα για την ελευθερία τους. Στον Παλαιστινιακό λαό που σφαγιάζεται από τους κατακτητές του).
«Καλαβρυτιάδα – Ένας ύμνος για τα Καλάβρυτα»
Εδώ είναι Καλάβρυτα, εδώ είναι άγιος τόπος.
Διαβάτη ανάλαφρο το βήμα σου.
Εσύ ποιητή, της ιστορίας περιπατητή,
νέε Όμηρε, με στίχους διηγήσου των χρόνων τα άπαντα,
την Καλαβρυτιάδα.
Εδώ είναι Καλάβρυτα, εδώ είναι άγιος τόπος.
Τόπος φλογισμένος από των Αμαδρυάδων τα φιλιά,
από των Νυμφών τα αγκαλιάσματα,
από του Πάνα τον αυλό τραγουδισμένος
της Δήμητρας τον ποσειδώνιο έρωτα,
της Άρτεμης το κυνήγι και της Στύγας τους μύθους.
Εδώ είναι Καλάβρυτα, εδώ είναι άγιος τόπος,
γη των πατέρων από κάτασπρη πέτρα και μάρμαρο.
Ψυχές μεθυσμένες από άρωμα έλατου και πλάτανου,
ξελογιασμένες από του Χελμού την κορμοστασιά
και τη λευτεριά των αγριμιών του δάσους.
Εδώ κούρνιαζε η λευτεριά και ξαναροβόλησε η δόξα,
στον ανήφορο των αιώνων,
με το καριοφίλι και το τσάμικο αντάμα.
Εδώ είναι Καλάβρυτα, εδώ είναι άγιος τόπος.
Τόπος πυρπολημένος, τεφροί οι μακελάρηδες,
βουτηγμένοι στης ιστορίας το βούρκο,
που αιμοσταγείς χόρευαν στα βογγητά μελλοθανάτων.
Οι Μοίρες ζαλίστηκαν στο μέτρημα από του θάνατου την οσμή,
των γυναικών και των παιδιών τις οιμωγές.
Το χώμα ζυμώθηκε με αίμα, από άκρη σε άκρη,
δρόμοι και διάσελα πλύθηκαν με δάκρυ,
στις πέτρες βαριανάσαινε ο πόνος.
Διαβάτη γονάτισε στο ύψωμα του Καππή,
στη θυσία των αθανάτων,
ξεχείλισε ποτάμι το αίμα, ιστορίας εκδίκηση,
τύραννους και μακελάρηδες έπνιξε.
Στου ξύλινους σταυρούς έμελλε να σκοντάψει
του φασισμού η σιδερένια μπότα,
στο δάκρυ των μανάδων γλίστρησαν οι δήμιοι,
για να αλλάξει της ιστορίας η ρότα.
Εσύ μάνα σήκωσες στους ώμους το βαρύ της ιστορίας πέπλο,
κι αν αποκαμωμένη ξανάβαλες τον ήλιο σε τροχιά.
Στα βράχια έμεινε δαφνοστεφής η Δόξα,
μετρώντας των αιώνων τα βήματα,
με τους Νεκρούς και τις Νύμφες στο χορό,
να υμνούν τη Λευτεριά και την Ειρήνη
και να φωνάζουν δυνατά ποτέ πια φασισμό.
Εσύ ποιητή της ιστορίας περιπατητή
με την κραυγή τους μίλησε,
με στίχους διηγήσου στα εγγόνια
των χρόνων τα άπαντα,
την Καλαβρυτιάδα.

Αθανάσιος Νασιόπουλος
13 Δεκέμβρη 2023