ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ
Η αρχική θέση της Μονής ήταν κάτω από το βράχο στον οποίο είναι χτισμένη σήμερα. Η ιστορία αναφέρει πως μεταφέρθηκε μετά την καταστροφή της από τους Τούρκους το 1458. Οι εναπομείναντες πατέρες θέλησαν να ξαναχτίσουν το Μοναστήρι, όχι όμως στην τοποθεσία που ήταν παλαιότερα χτισμένο, και αυτό για λόγους προστασίας από τις καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από τους ισχυρούς ανέμους που επικρατούν στην περιοχή. Έτσι αποφάσισαν να το χτίσουν στο απάνεμο μέρος του σπηλαίου, όπου σήμερα υπάρχει το εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως.
Για το σκοπό αυτό προσλήφθηκαν εργάτες από τα κοντινά χωριά και κυρίως από τους Λαπαναγούς.
Κατά θαυμαστό τρόπο το έργο της ανοικοδόμησης δεν σημείωνε καμιά πρόοδο, διότι η οικοδομή την οποία οι εργάτες ανήγειραν την ημέρα, έπεφτε τη νύχτα και το πρωί παρουσιαζόταν σωρός ερειπίων ενώ τα εργαλεία και μέρος των υλικών εξαφανίζονταν.
Μετά από λίγες ημέρες τα εργαλεία βρέθηκαν στην κορυφή του βράχου, που είναι σήμερα χτισμένο το Μοναστήρι. Οι μοναχοί, παρά τις αντιδράσεις του πρωτομάστορα (που θεώρησε το μέρος ακατάλληλο λόγω των καιρικών συνθηκών), άρχισαν την εκκαθάριση του βράχου για την ανοικοδόμηση της Μονής στο μέρος που υπέδειξε η Παναγία. Εκεί σε ένα φυσικό κοίλωμα του βράχου – όπως φαίνεται μέχρι σήμερα στο ιερό βήμα της μονόκλιτης Βασιλικής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου – βρέθηκε ένα πήλινο δοχείο με πηγμένο λάδι, και δίπλα σε αυτό η εικόνα της Παναγίας.
Η αντίδραση του πρωτομάστορα δεν έμεινε χωρίς συνέπειες. Ενώ οι μοναχοί καθάριζαν το βράχο, αυτός συνέχισε πεισματικά την ανοικοδόμηση στη σπηλιά της Μεταμορφώσεως. Όταν βρέθηκε το εικόνισμα της Θεοτόκου οι σκαλωσιές γκρεμίστηκαν παρασύροντας τους χτίστες, τα υλικά και τα εργαλεία στη χαράδρα που οδηγεί στο Σελινούντα ποταμό. Κανείς δεν τραυματίστηκε, εκτός από τον πρωτομάστορα. Οι μοναχοί προσευχήθηκαν και άλειψαν τον τραυματισμένο πρωτομάστορα με το λάδι που βρέθηκε. Αμέσως θεραπεύτηκε από τα τραύματά του και γεμάτος ευγνωμοσύνη για τη θεομητορική προστασία αρχίζει την ανοικοδόμηση στον τόπο της θείας εκλογής, έργο το οποίο δεν συνάντησε πλέον κανένα εμπόδιο.
Αρχικά χτίζεται ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το κοίλωμα του βράχου με το ιαματικό λάδι συμπεριλαμβάνεται στο Άγιο Βήμα του Ναού τιμητικά αλλά και με σκοπό την προστασία του από τυχόν βεβηλώσεις. Στο εικονοστάσι που χωρίζει το ιερό βήμα από τον κυρίως Ναό, τοποθετείται η Παναγία η Μακελλαρίτισσα, έφορος και προστάτιδα της νέας Μονής αλλά και αρωγός σε όσους με πίστη προσφεύγουν στη χάρη Της και τη μεσιτική Της πρεσβεία. Στέκεται εκεί Κυρά και Δέσποινα από τότε και οι πιστοί αλλά και τα ζώα που προσφεύγουν στη χάρη Της, ευλαβικά κλίνουν τα γόνατα μπροστά της.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΩΤΗΡΟΣ
Λίγο πιο χαμηλά και σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι, ακολουθώντας ένα κατηφορικό μονοπάτι, ο προσκυνητής συναντά ένα εκκλησάκι που τιμάται στη μνήμη της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το εκκλησάκι αυτό είναι κτισμένο σε φυσική εσοχή του απόκρημνου βράχου, κάτω από τη Βοϊβοντοράχη, μέσα σε σπήλαιο. Χαρακτηριστικό στοιχείο στο εσωτερικό του ναού είναι ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ρέει αστείρευτα από το βράχο του σπηλαίου, αγίασμα.
ΜΕΤΟΧΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ
Σε μικρή απόσταση από τη Μονή και δίπλα στο Σελινούντα βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας, που είναι μετόχι της Μονής, που παρ΄ όλη την εγκατάλειψη και κατάρρευση του διαφαίνονται πλούσια τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία. στο πρόγραμμα της αδελφότητας είναι η αναστήλωση του πετρόκτιστου Ναού και η ανάδειξή του.
Η ΜΟΝΗ ΣΗΜΕΡΑ
Η Ιερά Μονή απο την ιδρυση της ήταν ανδρώα αλλά τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είχε συνοδεία. από τον Ιούλιο του 2011 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβροσίου ανέλαβε γυναικεία αδελφότητα η οποία συνεχίζει το έργο της με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Ιερωνύμου.
Πηγή: www.moni-makellarias.gr