Ο 63χρονος τραυματίας κυνηγός περιγράφει στην «Πελοπόννησος της Δευτέρας» τις στιγμές πριν εντοπιστεί στα ορεινά των Καλαβρύτων.
Από το δωμάτιο του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Παναγία η Βοήθεια», όπου νοσηλεύεται αναμένοντας να υποβληθεί σε μία ακόμα χειρουργική επέμβαση, ο 63χρονος κυνηγός Α.Σ, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας στα ορεινά των Καλαβρύτων, μιλά αποκλειστικά στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας». Περιγράφει τις στιγμές που βίωσε μετά τον σοβαρό τραυματισμό του από πτώση, τον «από μηχανής» βοσκό και τη συντροφιά του πιστού του φίλου, του κυνηγόσκυλού του, που δεν τον εγκατέλειψε ούτε μια στιγμή.
Ο άνδρας, κάτοικος Βραχνεΐκων Πατρών, φεύγοντας περίπου στις 12 το μεσημέρι από το χωριό Βραχνί απ’ όπου κατάγεται, κατευθύνθηκε προς την πόλη των Καλαβρύτων. Σε στάση σε μαγαζί για κάποιες αγορές, σε συζήτηση που είχε έκανε γνωστή την πρόθεσή του πως θα πάει για κυνήγι προς το χωριό Κούτελη, όπως συνήθιζε. Στην πορεία, όμως, άλλαξε διαδρομή και κινήθηκε προς το Καλλιφώνι.
«Κατά τη 1.30μ.μ., πήγα να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου, πάτησα ένα κούτσουρο κι έπεσα στο ίσωμα και έγινα ‘’σμπαράλια’’. Μετά άρχισα να κατεβαίνω σιγά-σιγά για να βγω προς τον δρόμο όπου ήταν το αυτοκίνητό μου. Είχα φτιάξει δυο μαγκούρες από ξύλα που βρήκα και σερνόμουν, έχοντας πάντα το σκυλάκι μου δίπλα, δεν έφευγε… Στο σουρούπωμα άκουσα κάποιον άνθρωπο, για τσοπάνης μου φάνηκε, φώναξα και εκείνος ανταποκρίθηκε. Για να μην καταναλώνω δυνάμεις, του είπα ότι θα του χτυπάω το κουδουνάκι από το σκυλί και ήρθε. Μετά, ενημέρωσε και αυτός, γιατί με έψαχναν αλλού. Από τη στιγμή που τον είδα, ηρέμησα…».
Νωρίτερα, έχοντας επικοινωνήσει με την έκτακτη γραμμή βοήθειας «112», ευρισκόμενος σε σύγχυση, αν και γνώριζε το σημείο, όπου βρισκόταν, δεν έδωσε σαφές στίγμα, με αποτέλεσμα οι έρευνες να επικεντρωθούν αρχικά στο χωριό Κούτελη. Αφενός γιατί το στίγμα του κινητού του τηλεφώνου το «έπιανε» κεραία εταιρείας κινητής τηλεφωνίας που βρίσκεται στη συγκεκριμένη περιοχή και αφετέρου υπήρχε ως δεδομένη η πληροφορία από τον ίδιο πως εκεί θα κυνηγούσε. Η επικοινωνία μαζί του χάθηκε, όταν το κινητό έκλεισε από μπαταρία.
Εκ των υστέρων, όπως λέει, «ήταν λάθος μου που δεν πήρα μαζί το όπλο, γιατί εάν το είχα μαζί θα ‘’έριχνα’’ και κάποιος θα με άκουγε. Το άδειασα και το άφησα εκεί που έπεσα. Είχα ένα μπουκάλι τσίπουρο μαζί μου, δεν έπινα όσο άντεχα, το κράταγα γιατί δεν ήξερα πόσο χρόνος θα χρειαζόταν. Το κακό είναι πως ενώ στο σακίδιό μου έχω τα πάντα μέσα, από το ν’ ανάψω φωτιά, σφυρίχτρα ασφαλείας, φαρμακείο κ.λπ., αυτή τη φορά δεν το πήρα μαζί μου, το άφησα στο αυτοκίνητο. Είπα ‘’για μια ώρα θα πάω να κυνηγήσω, τι να το κουβαλάω;’’, αλλά δεν ξέρεις τελικά ποτέ τι θα συμβεί».
«…α ρε μάνα, α ρε μάνα τα ίδια»
Το διάστημα των περίπου 6 ωρών που ο 63χρονος βρισκόταν μόνος και αβοήθητος σε δύσβατη περιοχή, η σκέψη που τον συντρόφευε, όπως αποκαλύπτει, ήταν εκείνη της μητέρας του, που πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή. «Τη σκεφτόμουν συνέχεια και έλεγα ‘’α ρε μάνα, α ρε μάνα, τα ίδια’’» και αυτό γιατί κι εκείνη είχε μια αντίστοιχη περιπέτεια προ ετών, όταν πήγε για χόρτα, σκόνταψε σε μικρή απόσταση από το σπίτι τους και βρέθηκε τυχαία από περαστικό. Οπως αναφέρει, δεν φοβήθηκε στιγμή πως δεν θα τα καταφέρει. «Ελεγα θα τη γλυτώσω, θα τα βγάλω πέρα μόνος μου» θυμάται.
Στην ερώτηση εάν θα πάει και πάλι μόνος για κυνήγι απαντά καταφατικά, υποστηρίζοντας πως «αυτό μπορείς να το πάθεις παντού» παραπέμποντάς μας στην κινηματογραφική ταινία «La vita e bella», επισημαίνοντας: «Η ζωή είναι ωραία δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Αυτό που θα κάνω τώρα, είναι: θα κοιτάζω το κινητό να είναι φορτισμένο, θα ενημερώνω τους δικούς μου για τo πού ακριβώς θα πηγαίνω και θα επιδιώκω να έχω και κάποιον άλλο κοντά μου».
Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ
Λίγο πριν τις 6.30 το απόγευμα της Δευτέρας 11 Δεκεμβρίου, ο «Δούκας», ο εκπαιδευμένος σκύλος έρευνας και διάσωσης της 6ης ΕΜΑΚ Πάτρας, με τον συνοδό του Γιάννη Παπαλαμπρόπουλο, με τη συνδρομή κατοίκων του Καλλιφωνίου, εντόπισαν τον μέχρι τότε αγνοούμενο.
Ο διασώστης αμέσως τον πήρε αγκαλιά για να τον ζεστάνει και στη συνέχεια έβγαλε το μπουφάν του και ό,τι ζεστό φορούσε και έντυσε τον 63χρονο.
Αδιαφορώντας για τη δική του «προστασία» και με τη θερμοκρασία να δείχνει 4 βαθμούς Κελσίου, έμεινε μ’ ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Για τον πατρινό Εμακίτη, κύριο μέλημα ήταν να κρατήσει τον ηλικιωμένο ασφαλή μέχρι να φθάσουν στο σημείο και να τον παραλάβουν οι συνάδελφοί του. Οπως κι έγινε. 10μελής ομάδα πυροσβεστών από την ΠΥ Καλαβρύτων, την 6η ΕΜΑΚ και την 6η ΕΜΟΔΕ Πάτρας, με τον απαραίτητο εξοπλισμό (φορείο, αλουμινοκουβέρτες κ.λπ.), του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες και τον μετέφεραν με ασφάλεια σε σημείο, όπου παρελήφθη από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και διεκομίσθη στο Νοσοκομείο Καλαβρύτων.
Ο άνδρας, έφερε κάταγμα στο πόδι και στον γοφό και εμφανή τραύματα στο πρόσωπο. «Ηρθε το παιδί της ΕΜΑΚ, ήταν ευγενέστατο, όλοι τους. Τους πήρα, τους ευχαρίστησα και θέλω να τους ευχαριστήσω και δημοσίως γιατί πέραν της ‘’υποχρέωσης’’ που έχει μια υπηρεσία, είναι και ο κοινωνικός της χαρακτήρας» λέει συγκινημένος ο 63χρονος.
Στην επιχείρηση έρευνας και διάσωσης, κατά την οποία η Ομάδα Συστημάτων Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών «σήκωσε» drone, συμμετείχαν συνολικά 20 πυροσβέστες με 9 οχήματα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: O τραυματίας μόλις έχει εντοπιστεί από τον διασώστη της ΕΜΑΚ Γιάννη Παπαλαμπρόπουλου και τον σκύλο «Δούκα».
Πηγή: pelop.gr
