Το πρώτο μέρος της δράσης του Κέντρου Εριφύλη, «Καθρέφτη – Καθρεφτάκι μου» που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς ολοκληρώθηκε με την αθρόα συμμετοχή καθηγητριών και καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Μέσα από ένα βιωματικό σεμινάριο, που ενίσχυσε τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε ένα γόνιμο διάλογο, τα μέλη του Κέντρου «Εριφύλη» επικεντρώθηκαν αφενός στην ενίσχυση της ενσυναίσθησης της κατάστασης ενός έφηβου ατόμου με διατροφική διαταραχή, όσον το δυνατόν πληρέστερα. Αφετέρου, επιδίωξαν να συνομιλήσουν με τις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών, για τις δομικές εκείνες αντιλήψεις που έχουμε σαν κοινωνία και μπορούμε να επεξεργαστούμε για να βοηθήσουμε πράγματι προς μια εκτόνωση του προβλήματος, αλλάζοντας ή αναστοχαζόμενοι/ες και εμείς οι ίδιοι/ίδιες.
Η δράση «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» που θα συνεχιστεί με παρέμβαση σε γονείς και σε μαθήτριες και μαθητές εντός του σχολικού περιβάλλοντος το επόμενο διάστημα, τελεί υπό την αγαστή συνεργασία με την Υπεύθυνη Αγωγής Υγείας της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κα Ιωάννα Θωμοπούλου και υλοποιείται με δωρεά από το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη & Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Σημεία Στήριξης» που συγχρηματοδοτούν 10 κοινωφελείς οργανισμοί.
Όλη η δράση μέχρι να ολοκληρωθεί αποσκοπεί να παρέμβει στο θέμα της εξύψωσης της παραπλανητικής εικόνας που προξενούν τα social media και των διατροφικών διαταραχών που συνεπάγεται η χρήση τους, για τον ρόλο των εκπαιδευτικών και του σχολείου, το πώς η συναισθηματική υγεία και ευεξία συνδέεται με τις διατροφικές διαταραχές, τον ρόλο των ΜΜΕ και των social media και άλλους παράγοντες που εμπλέκονται στην ανάπτυξη διατροφικών διαταραχών, τα πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια διατροφικών διαταραχών, τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης και τη διαχείριση πρώιμων σημαδιών ή διατροφικών διαταραχών στο σχολείο, -πως μπορούμε να παρέχουμε συναισθηματική υποστήριξη ως εκπαιδευτικοί, πως να μιλήσουμε/ υποστηρίξουμε τους γονείς/φροντιστές. Τέλος, θα δοθεί ενημερωτικό υλικό και θα συζητηθούν βιωματικές ασκήσεις που μπορούν να εφαρμοστούν στην τάξη, ενώ οι συμμετέχουσες-οντες θα εκπαιδευτούν στην αξιοποίηση των του υλικού αυτού.
Είναι καθήκον μας, ως κοινωνία να στρέψουμε το υπαρξιακό ενδιαφέρον των νέων προς άλλες κατευθύνσεις. Η ευτυχία δεν μαθαίνεται σαν μια σχολική ύλη, ή κατασκευάζεται όπως ένα σπίτι. Ούτε είναι κάτι που αγοράζεται, που μεταφράζεται σε χρήμα, πως κάποιοι την κατέχουν από σίγουρη πηγή και πως αρκεί να τους μιμηθούμε για να μας αγκαλιάσει κι εμάς η αύρα που τους τυλίγει. Η «ευτυχία» σε πολλά εισαγωγικά, σαν μια δυτική αξία, ιστορικά χρονολογημένη, συμπαρατίθεται με άλλες, όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, ο έρωτας, η φιλία, που μπορούν να τεθούν πάνω από την ευτυχία.
