H εορτή του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις (Αγίου Νικολάου του νέου)
Πάνω από το χωριό Βλασία υψώνεται βουνό κατάφυτο από έλατα, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η μονή του Αγίου Νικολάου, που κτίστηκε (σύμφωνα με την παράδοση) τον 7ο αιώνα μ.Χ. από μοναχό που ήρθε από το Άγιο Όρος.
Στις 9 Μαΐου Εορτάζει το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Βλασία Καλαβρύτων.
Ιστορία της Μονής
Δεν είναι γνωστό το πότε ακριβώς ιδρύθηκε το μοναστήρι, βέβαια κατά την παράδοση η ίδρυση του ανάγεται στα μέσα του 10ου αιώνα, την ίδια περίοδο που χτίστηκε και η Μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα. Οι κτήτορες αρχικά είχαν επιλέξει να χτίσουν το μοναστήρι σε άλλη θέση από την σημερινή. Όταν όμως τα πρώτα οικοδομήματα που έχτισαν κατέρρευσαν και τα εργαλεία τους κατά περίεργο τρόπο βρέθηκαν στην κορυφή του βουνού, κατάλαβαν ότι επιθυμία του Αγίου ήταν να χτιστεί το μοναστήρι στη θέση την οποία βρίσκεται σήμερα.
Τους μεσαιωνικούς χρόνους η μονή γνώρισε ιδιαίτερη ακμή, και απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία τόσο στη γύρω περιοχή όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας. Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της έχει πυρποληθεί τουλάχιστον τρεις φορές, αλλά πάντοτε επανιδρυόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μια επιγραφή που υπάρχει στο καθολικό του μοναστηριού μας πληροφορεί ότι η τελευταία «εκ βάθρων» ανακαίνισή του έγινε το 1892.
Τον Ιούλιο του 1827 ένα στρατιωτικό σώμα 1.100 περίπου Ελλήνων που είχαν οχυρωθεί γύρω από τη μονή με αρχηγό το Βασίλειο Πετιμεζά προσπάθησε να ανακόψει την προέλαση 3.000 Τούρκων υπό το Δελή Αχμέτ χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει[2].
Μια άλλη πολύνεκρη μάχη δόθηκε στο ίδιο χώρο στις 23 Ιουλίου του 1948 μεταξύ των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού που χρησιμοποιούσε το μοναστήρι ως καταφύγιο, και των δυνάμεων Δημοκρατικού Στρατού. Στη μάχη αυτή η οποία κράτησε πάνω από οχτώ ώρες τελικά υποχώρησαν οι αντάρτες έχοντας χάσει 68 άνδρες, ενώ οι απώλειες του Εθνικού Στρατού ήταν 11 άνδρες, οι οποίοι και έχουν ταφεί σε ένα μικρό κοιμητήριο στην βορειοανατολική πλευρά της μονής.
Στο παρελθόν το μοναστήρι είχε καταφέρει να συγκεντρώσει πάνω από 100 μοναχούς. Στα μέσα όμως του 20ού αιώνα άρχισε να φθίνει, τόσο οικονομικά όσο και από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού. Σήμερα εγκαταβιώνει στη μονή μία μόνο μοναχή, η αδελφή Φιλαρέτη που κατάγεται από την πόλη της Πάτρας.
Ιερά λείψανα και κειμήλια της Μονής
Στο Σκευοφυλάκιο της μονής φυλάσσεται μεγάλος αριθμός πολύτιμων λειψανοθηκών με οστά 40 περίπου Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει λειψανοθήκη με τμήμα της κάρας του Αγίου Αντύπα Επισκόπου Περγάμου (προστάτης τον οδοντιάτρων) που εορτάζει στις 11 Απριλίου. Επίσης διασώζονται πολύτιμα Ευαγγέλια, Άγια ποτήρια, βυζαντινές εικόνες, αλλά και το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού της μονής. Ένα από τα κειμήλια που προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση στους επισκέπτες είναι ένα ασημένιο καντήλι που έχει σχήμα καραβιού και είναι αφιέρωμα ενός Τούρκου Αγά, ο οποίος την περίοδο της Τουρκοκρατίας έκλεψε τα πρόβατα της μονής. Όταν όμως τα πρόβατα μετά από θαυματουργική παρέμβαση του Αγίου Νικολάου επέστρεψαν στη Μονή, ο κλέφτης Αγάς εντυπωσιασμένος από τη δύναμη του «θαλασσινού» Αγίου δώρισε στη μονή σε ανάμνηση του θαύματος, το ασημένιο αυτό καντήλι.
el.wikipedia.org
Άγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις.
|
Βιογραφία
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του, στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει την ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή. Όταν οι Άβαροι κατέφθασαν στην Θεσσαλία σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμα τους, συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν.Τον Νικόλαο προσπάθησαν με υποσχέσεις και κολακείες να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του αλλά δεν τα κατάφεραν. Αφού τον κατατρύπησαν με το ίδιο το κοντάρι του στη συνέχεια απέκοψαν την Τιμία Του Κεφαλή στις 9 Μαΐου του 720 μ.Χ και το νεανικό αίμα του πότισε άφθονα την Θεσσαλική γη. Στο σημείο της σφαγής εγκατέλειψαν οι Άβαροι το Σώμα του Αγίου, όπου μετά από πολλά χρόνια το βρήκε ακέραιο και ευωδιάζων κάποιος άρχοντας Ευφημιανός, ο οποίος γιατρεύθηκε από την ασθένεια της λέπρας που έπασχε και αφού το ενταφίασε, έκτισε εκεί Ναό στο όνομα του Οσιομάρτυρα.Από τα δένδρα στα οποία δέθηκε και βασανίσθηκε ο Άγιος ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμα Του, εκπροσωπούν τα Θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέσθηκαν και τον επικαλούνται.Το λείψανο Του Αγίου που με ευλάβεια φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα (συνοικία Τάχι) βρίσκεται εντός αργυράς πεποικιλμένης Θήκης την οποία μαζί με την Εφέστιο Εικόνα περιβάλλει ξυλόγλυπτο Κιβώριο.Πολλές φορές ευωδιάζει, θεραπεύει, ενισχύει, παρηγορεί και φανερώνει πως η Χάρις του Θεού παραμένει ανεξίτηλη στο σώμα, ακόμα και μετά θάνατον και ότι είναι τεκμήριο και προοίμιο της μελλούσης Αναστάσεως και αφθαρσίας, ενώ κάθε Τετάρτη ψάλλεται η Παράκληση του Αγίου μας ενώπιον Του.Αυτός ο Πνευματικός Θησαυρός αποτελεί ανεκτίμητη Δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων και παραδώθηκε στον Ναό από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ.Θαύμα του Αγίου Ήταν Οκτώβριος του 1943 μ.Χ. Οι Γερμανοί Κατακτητές ήταν αποφασισμένοι να σκορπίσουν τον θάνατο πριν αναχωρήσουν από την Θήβα και να αφήσουν πίσω τους ερειπωμένη την μικρή τότε, συνοικία του Ταχίου. Οι πληροφορίες τους έλεγαν, ότι εκεί ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες εναντίον τους. Πραγματικά! Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το καμπαναριό υπήρχε ένας μικρός βοηθητικός χώρος, ο οποίος ήταν γεμάτος με όπλα και πολεμοφόδια. Οι Γερμανοί έδωσαν διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι έξω από τον Ναό, και παράλληλα ζήτησαν κατάλογο των ανδρών από 16 ετών και πάνω, ενώ όποιος δεν ήταν παρών να τον αναζητούσαν και να τον εκτελούσαν επί τόπου. Απέναντι από τους δυστυχείς κατοίκους, το Εκτελεστικό Απόσπασμα περίμενε το σύνθημα του Αξιωματικού για να στείλει το καυτό μολύβι στα σκελετωμένα από την πείνα σώματα τους. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού. Στα σπίτια,στις αποθήκες, στα υπόγεια. Μέχρι και στον Ναό όρμησαν για να εντοπίσουν τα πυρομαχικά. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Γερμανοί έχοντας ολοκληρώσει τις σφαγές του Διστόμου (Ιούνιος 1943 μ.Χ.) και του Προδρόμου (Αύγουστος 1943 μ.Χ.) ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα οποιαδήποτε Aντιστασιακή ενέργεια. Την είσοδο του χώρου όπου ήταν κρυμμένα τα πυρομαχικά την έκλεινε μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των απελπισμένων, που παρακολουθούσαν τον αιμοβόρο Αξιωματικό να φθάνει μέχρι εκεί, δυο και τρεις φορές, αλλά να μην μπαίνει μέσα, έχοντας νεκρωμένη την στρατιωτική του διαίσθηση αλλά και την ανθρώπινη περιέργεια. Σε λίγο οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και σκυλιασμένοι. Δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια όλων. Με λαμπάδες, γονυκλισίες και μυστικές προσευχές ευχαριστούσαν τον Άγιο που εμπόδισε τον Γερμανό Αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά και που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο! Διαφορετικά την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη δεν θα γιορτάζαμε ένα Θαύμα, αλλά θα θυμόμασταν μία σφαγή! Δικαίως το Απολυτίκιο αποκαλεί τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο τον Νέο: «….τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος….». Ας Τον ευχαριστούμε και εμείς για την Προστασία Του και ας Τον παρακαλούμε να μην μας στερήσει την Ευλογία και την Χάρι Του. Σημειώσεις |
|
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὡς τῶν αἰχμαλώτων. Ως τῶν νοσούντων ὁ ἄμισθος ἰατρός, καὶ τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος, Ὁσιομάρτυς ἐξ ἑῴας Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. |
πηγή:www.saint.gr
