Γράφει ο Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος,
Εν Καμενιάνοις τη 13 Φεβρουαρίου 2023
Για ζωντανήν Ελληνορθόδοξον Παρουσίαν.
(Από τα πεδία των πολεμικών αναμετρήσεων εις την πολιτισμικήν
αναμέτρησιν των Καμενιάνων)
Εις τα πλαίσια των πολιτιστικών και λοιπών εκδηλώσεων του τόπου
μας, ο Σύλλογός μας, Καμενιανιτών, Δροβολοβιτών, Δεσινιωτών, του
Δήμου Καλαβρύτων, κάθε χρόνον, αφού ο καινούργιος ενιαυτός διέλθη το
κατώφλι των ανθρώπινων χρονολογήσεων, διοργανώνει την κοπήν της
Βασιλόπιτας ως ακολούθως:
Εις τους Καμενιάνους, για λογαριασμόν των μονίμων κατοίκων, την
18 ην Ιανουαρίου, ημέραν κατά την οποίαν η Εκκλησία μας τιμά την
Μνήμην του Αγίου Αθανασίου.
Εις το Δροβολοβόν, επίσης για λογαριασμόν των μονίμων κατοίκων,
την 10 ην Φεβρουαρίου, ημέραν κατά την οποίαν η Εκκλησία μας τιμά την
μνήμην του Αγίου Χαραλάμπους.
Εις ημερομηνίαν, καθοριζομένην εκάστοτε, κόβει την Πίταν εις την
πόλιν των Αθηνών.
Εν ευθέτω χρόνω θέλω επανέλθει, προκειμένου να εκθέσω το
πρόγραμμα όλων των Πολιτιστικών και λοιπών εκδηλώσεων του τόπου
μας με κάθε λεπτομέρειαν.
Εκεί φαίνεται περίτρανα ότι δεν αδικούμε το χωριό Δεσινόν, καθ’
ότι εις το χωριό αυτό διοργανώνομε, με πλούσιον πρόγραμμα εκδηλώσεων,
την Εορτήν της Παιδείας την 26 ην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, ημέραν
κατά την οποίαν η Εκκλησία μας τιμά την Μετάστασιν του Ιωάννου του
Θεολόγου και πανηγυρίζει ο φερώνυμος Ιερός Ναός του χωριού.
Ύστερα από την μικράν αυτήν εισαγωγήν, επανέρχομαι εις την
κοπήν της Βασιλόπιτας εις τους Καμενιάνους.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σειράν εκδηλώσεων, μεταξύ των
οποίων και κατάθεσιν στεφάνων εις το εκλαμπρότατον Μνημείον
Πεσόντων και Αγωνιστών υπέρ της Πίστεως, της Πατρίδος και της
Ελευθερίας, της Ελευθερίας, την οποίαν μας εχάρισαν οι Ήρωες του 1821
και εστερέωσε το αίμα πολλών γενεών.
Τύχη αγαθή, ευρισκόμεθα εις το τρίγωνον της Πίστεως, της
Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Πνεύματος, το οποίον φωτίζει τον
νουν και την γνώσιν των ανθρώπων, πράγμα κάπως σπάνιον για την
εποχήν μας. «Οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό των χωρών, οι
διογκούμενες πλασματικές ανάγκες, οι θρησκευτικές εντάσεις, η
τρομοκρατία, τα ναρκωτικά, η οικονομική κρίση ή κατάρρευση, η
λεηλασία του περιβάλλοντος, επιφέρουν πλανητικές δονήσεις»
(Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ.
Αναστάσιος).
Επειδή ομιλώ για τρίγωνον Πίστεως, (Ελευθερίας – Δημοκρατίας)
και Πνεύματος, διευκρινίζω:
Εις την δυτικήν γωνίαν ο Ι.Ν. του Αγίου Αθανασίου. Εις την
Ανατολικήν το Μνημείον των πεσόντων και αγωνιστών, καθώς και η
Βίγλα, χώρος περίοπτος, ένθα κατά το πάλαι ποτέ συνεδριάζεν η Γερουσία
των Καμενιάνων με έδρανα τις πέτρες και τήβεννον τις μπόλκες, και έλυνε
τα δύσκολα προβλήματα του τόπου μας. Εις την κορυφήν του τριγώνου, ο
Πνευματικός χώρος, το Σχολείον του χωριού μας, όπου επί σειράν ετών
εμαθήτευσαν αξιόλογες προσωπικότητες, μυαλά πεφωτισμένα, άνθρωποι
πνευματικοί, κοινωνικοί ταγοί και αναμορφωτές.
Ενταύθα να μου επιτραπή να ασχοληθώ δι’ ολίγων με το Μνημείον
Πεσόντων και Αγωνιστών.
Εις ό,τι αφορά τα ονόματα των παιδιών του χωριού μας, τα οποία
αναγράφονται εις την στήλην των πεσόντων και με το αίμα των
καθηγίασαν τους Επικούς Αγώνες της Πατρίδος μας, ελάχιστες
πληροφορίες έχομεν για τις συνθήκες και τον τόπον, όπου έπεσαν ηρωικώς
μαχόμενα. Επίσης ολίγα στοιχεία έχομε για τον τόπον όπου αναπαύονται
τα οστά των τα Ιερά. Τούτο ασφαλώς δικαιολογείται, όταν αρχίζουμε πριν
από το 1821 και φθάνουμε μέχρι το 1955 και μάλιστα εις Θέατρα
Επιχειρήσεων, διάσπαρτα μέσα εις τον χρόνον και εις τον χώρον, απέχοντα
αλλήλων αποστάσεων διόλου ευκαταφρόνητων. Έπειτα, εκ των
τηρουμένων αρχείων, ελάχιστα στοιχεία προκύπτουν, ενίοτε
αλληλοσυγκρουόμενα.
Και για να δώσω ωλοκληρωμένην διάστασιν των πραγμάτων,
παραθέτω το ποίημα, το οποίον απήγγειλα, όταν ήμουν μαθητής
Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως εις το Σχολείον του χωριού μας, εις το
Σχολείον των Καμενιάνων Καλαβρύτων.
Και το Μνημείον Πεσόντων και Αγωνιστών, το οποίον λαμπρύνουν
Ηρωικά ονοματεπώνυμα και Αγωνιστικά ονόματα συμπατριωτών μας,
επέπρωτο να αποτελέση κόσμου προσκυνητάρι και Φάρον Νίκης για μια
μητέρα. Μιας κόρης μαργαριτάρια εκύλησαν σ’ αυτό την 18 ην Ιανουαρίου
ε.ε., όταν η ίδια εγονάτισε, εφίλησε το χώμα και κατέθεσε στεφάνι για τα
ονόματα που λαμπρύνουν την στήλην, μεταξύ των οποίων και του
Αθανασοπούλου Γεωργίου του Αθανασίου, αδελφού της γιαγιάς της
Βικτωρίας, του οποίου τα Ιερά οστά αναπαύονται κάπου εις την Μικράν
Ασίαν χωρίς σταυρόν μήτε καντήλι.
Κατέθεσε στεφάνι και άναψε καντήλι, κερί και θυμίαμα εις μνήμην
των παιδιών, τα οποία επέρασαν εις το Πάνθεον των Ηρώων και Ημιθέων,
αφού έπεσαν για την Πατρίδα, μεσ’ τη φωτιά, τραγουδώντας: «Χαίρε ω
χαίρε Λευτεριά».
Από τα Μνημεία Πεσόντων-Προσκυνητάρια, οι Ημίθεοι και Ήρωες
μας στέλνουν αφυπνιστικόν χαιρετισμόν σήμερον όπου οι πόλεμοι
μαίνονται με κάθε τρόπον και μέσον, μηδέ εξαιρουμένου και του «διαίρει
και βασίλευε», το οποίον δυστυχώς έχει φθάσει μέχρι και εις την
τελευταία αγροικίαν.
Οι πολιτισμικές εκδηλώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται εις τον
τόπον μας, δίνουν το σάλπισμα για ανάκτησιν πνευματικής διαύγειας,
προκειμένου να ιδούμεν εις βάθος την Ιστορίαν, την Παράδοσιν, την
Πολιτιστικήν μας Κληρονομιάν.
Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις εις τα χωριά του Εκπολιτιστικού μας
Συλλόγου, είναι η Πολιτισμική Αναμέτρησις, εις την οποίαν εφθάσαμεν
ύστερα από πολλά χρόνια. Δεν ήτο δυνατόν να γίνη αλλιώς.
Υπέρ της προστασίας της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς και της
Εθνικής Ομοψυχίας είχε ταχθεί αναφανδόν και ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος
Χριστόδουλος (ΕΣΤΙΑ Μεγάλης Τρίτης 6-4-2004). Τόσον η Πολιτιστική
μας Κληρονομά, όσον και η Εθνική μας Ομοψυχία αποτελούν τους
κυματοθραύστες ενάντια εις τους κινδύνους οι οποίοι μας απειλούν.
Τέλος η ίδια η Ευρώπη αναμένει εναγωνίως τον φερέγγυον λόγον
της Ορθοδόξου Ελλάδος και εμείς δεν πρέπει να αποποιηθούμε των
ευθυνών μας έναντι των Λαών της Ευρώπης.
Ήλθεν η ώρα να τολμήσωμε πνευματικά, για Ελληνορθόδοξον
παρουσίαν εις ολόκληρον τον κόσμο. Ζούμεν εις μίαν εποχήν, όπου
ολόκληρος η Ανθρωπότης, δοκιμάζεται παντοιοτρόπως. Ακριβώς δίπλα
μας δύο Ομόδοξες Χώρες, δύο Χώρες Χριστιανικά Ορθόδοξες, παρά τα
κοινά δόξαντα έχουν αποδυθεί εις έναν πόλεμον, που ουδείς γνωρίζει πότε
θα τελειώση και πως θα τελειώση.
Η κόρη της οποίας τα μαργαριτάρια εκύλησαν επάνω στο
προσκυνητάρι =(Μνημείον Πεσόντων και Αγωνιστών) την 18 ην Ιανουαρίου
ε.ε., όταν η ίδια εγονάτισε, εφίλησε το χώμα και κατέθεσε στεφάνι για τα
ονόματα τα οποία λαμπρύνουν την στήλην, γνωρίζει τα προβλήματα τα
οποία απασχολούν ολόκληρον τον κόσμον, καθ’ ότι εξ επαγγέλματος
επισκέπτεται όλες τις Χώρες του κόσμου διαπρύσιος κήρυξ του Ελληνο-
Χριστιανικού Πολιτισμού.
Πρόκειται για την κ αν ΑΓΓΑΝΗ Νικολίτσαν εκ Πατρών, κάτοικον
Γυθείου Λακωνίας, δασκάλαν, έλκουσαν την καταγωγήν εκ του τόπου μας,
καθ’ ότι εγγονή της Βικτωρίας Αθανασοπούλου από τους Καμενιάνους
Καλαβρύτων και του Ιερόπαιδος Γιάννη Παναγιωτοπούλου, του γνωστού
με το υποκοριστικόν Γιαννίκος, εκ Πλάκας Καλαβρύτων.
Εκατέρωθεν γόνος ευπατριδών, γόνος αριστοκρατικών οικογενειών.
Ειδικώς διατρίψασα περί το αντικείμενον Προστασίας της
Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Χώρας μας, συγκαταλέγεται μεταξύ των
Εκπαιδευτικών Λειτουργών, οι οποίοι ετάχθησαν να φυλάξουν
Θερμοπύλες εις τους τομείς: Εκκλησία, Πατρίδα, Οικογένεια, Ελευθερία.
Ως εκ τούτου ίσταται πάντα ενάντια εις τον ολέθριον συγκρητισμόν
της Νέας Εποχής, ενάντια εις το νέον αυτό κίνημα εωσφόρου, με το οποίον
επιχειρεί να παρασύρη τον κόσμον κοντά του.
«Η Ευγένεια υποχρεοί».
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων
