Ποίημα στην μνήμη των παιδιών που χάθηκαν στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη
Το ατύχημα στα Τέμπη που έκοψε αδόκητα και αιφνιδιαστικά το νήμα της ζωής τόσων νέων ανθρώπων, συγκίνησε ολόκληρο το Πανελλήνιο και πάντα θα αποτελεί μια από τις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας του ελληνικού σιδηροδρόμου.
Δεν υπάρχει πολίτης της Ελλάδας αλλά και οποιασδήποτε χώρας του εξωτερικού που δε δάκρυσε συμπάσχοντας με τις χαροκαμένες μητέρες και που δεν προσευχήθηκε για την ανάπαυση των αδικοχαμένων ψυχών.
Επιτρέψτε μου να πω ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί, που αναλώνουμε τη ζωή μας δίπλα στα νέα παιδιά, που παίρνουμε ζωντάνια από τη ζωντάνια τους και χαιρόμαστε με τις επιτυχίες τους, στεκόμαστε με ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι σε τέτοιου είδους ατυχήματα και γενικότερα στην απώλεια της ζωής μαθητών και φοιτητών.
Εξ αυτού ορμώμενη, θα ήθελα με πολύ σεβασμό και συγκίνηση να αφιερώσω λίγους στίχους στη μνήμη τους, με την ευχή ο Θεός να δώσει δύναμη για τη συνέχεια σε όλα τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να αναπαύσει τις ψυχές τους.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
‘Έφυγες και πέταξες σαν άγγελος,
λες και σ’ άπλωσε η Άνοιξη το χέρι,
τ’ άρπαξες και πέταξες στα ουράνια
για να ζήσεις σ’ ένα αιώνιο Καλοκαίρι.
Μέσα στον καπνό και στη φωτιά
είδα το γλυκό χαμόγελό σου
ήσουν πίσω από τ’ άλλα τα παιδιά,
όδευες προς το Δημιουργό σου.
Στου Παράδεισου τα μέρη και στο Φως
θα πορεύεστε Αθάνατοι και αιώνιοι.
Αντικρίσατε κατάματα το θάνατο,
με ημίθεους αρχαίους είσαστε όμοιοι.
Θα σας περιμένει η Παναγιά
να σας κλείσει μες στην αγκαλιά Της,
τώρα που σταυρώνουν το Χριστό,
όλοι εσείς θα είστε τα παιδιά της.
Απ’ το δάκρυ των μανάδων σας στη γη,
θα φυτρώσουν τα ομορφότερα λουλούδια
και θα τραγουδήσουν τα πουλιά,
θρήνους και λυπητερά τραγούδια
Η αγάπη δεν πεθαίνει και ποτέ
δε θα ξεχαστείτε αγαπημένοι,
είστε ζωντανοί μες στην καρδιά,
που γνωρίζει ν αγαπά και να προσμένει.
Ένα τριαντάφυλλο λευκό,
ένα δάκρυ, μια συγγνώμη τι να κάνει;
μόνο η θύμηση γιατρεύει τον καημό
και είναι αμάραντο της μνήμης σας στεφάνι.
‘Εγινε το τρένο μια βραδιά
άρμα του αχόρταγου του Άδη,
ζήλεψε τη νιότη τη χρυσή
και τη βύθισε για πάντα στο σκοτάδι.
Μα οι Άγγελοι ολόφωτο ψηλά
χάραξαν το δρόμο το δικό σας
και θα σας θυμόμαστε Παιδιά….
Ζήστε αιώνια στον Παράδεισό σας…..
ΧΑΡΑΚΤΗΝΙΩΤΗ ΠΑΤΡΟΥΛΑ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
