Αχ, αυτή η Άνοιξη, που συνεχίζει να στέλνει
τα Χελιδόνια στον Ουρανό!..
Αχ, αυτή η Άνοιξη, που τα δέντρα σκυθρωπά σιγομπουμπουκιάζουν!..
Και τα λουλούδια αργούν ν’ ανθίσουν!..
Σκύβει ο Ουρανός,
στέλνει τα Μαρτιάτικα δάκρυά του,
κι ο Ήλιος χλωμός χάνει το χαμόγελό του!..
Λυγμός του ανείπωτου πόνου
απ’ τη χαροκαμένη μάνα!..
Κι η απόγνωση του πατέρα
με την απερίγραπτη θλίψη
και με το κρυφοδάκρυ
να νοτίζει το απελπισμένο πρόσωπο!..
Θεέ μου, πόσο να αντέξει ακόμη η κάθε καρδιά!..
Και που είναι το καλωσόρισμα!..
Και που η τρυφερή, ανοιχτή αγκαλιά!..
Και που το φιλί του ανταμώματος, της Αγάπης και της Χαράς!..
«Μαμά, Μπαμπά, εδώ ψηλά είμαι!..
Ψηλά στα αιθέρια!.. Δε με βλέπετε;
Εγώ σας βλέπω, και σας στέλνω το Χαμόγελό μου»!!!
Κι εκεί, ήρθαν τα σύννεφα κι έφτιαξαν μια Μεγάλη Καρδιά!!!
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.
