«Και κει, στα ιερά τα χώματα, που η άνοιξη αργοδιαβαίνει τις πλαγιές και τα ρουμάνια, όταν τ’ αγέρι δροσερό κι η τρίλια τ’ αηδονιού θωπευτικά ομορφαίνουν την ημέρα, γιατί ״ραγιάδες – ραγιάδες… δεν είναι ο περσινός καιρός κι ο φετινός χειμώνας…״ στεντόρεια, κρυστάλλινη και βροντερή, ακούγεται η φωνή, που διασχίζει τον αιθέρα κι απλώνεται ολόγυρα συγκινησιακά λέγοντας : ” Άγια μέρα η σημερνή 18 του Μάρτη 1831.
Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε.
Δέκα χρόνια από το ’21. Τώρα πια το γένος μας είναι ελεύθερο.
Δεν έχουμε τον Τούρκο στο κεφάλι μας, έχουμε κράτος δικό μας, δεν είμαστε σκλάβοι, ραγιάδες. Ανασαίνω και χορταίνω χαρούμενος τούτο το μυρωμένο βουνίσιο αγέρι…. Μα, εγώ ο Γερο-Καλλίνικος, χρόνια τώρα Ηγούμενος εδώ, αισθάνομαι πως γέρασα πια…”
Και συνεχίζει αυτή η γνώριμη, για μας τους Καλαβρυτινούς, κι αγαπημένη φωνή, την αφήγησή της, μπροστά στην εκκλησιά των Καλαβρύτων κάθε χρόνο στις 21 του Μάρτη … ή στις 25 του ίδιου μήνα στο ψήλωμα της Άγιας Λαύρας…
Αυτή η φωνή, η μοναδική κι η ανεπανάληπτη, επί τόσα χρόνια, η φωνή του Γιώργου Γιαννέλου…
…Σεμνύνομαι και υποκλίνομαι στο «Γερο-Καλλίνικο», στον, κατά κόσμο, Γιώργο Γιαννέλο, στον επί τόσα χρόνια άξιο εργάτη της ζωής, της κοινωνίας, του πολιτισμού και της τέχνης…»
(Απόσπασμα “Φωνή των Καλαβρύτων”, φύλλο Μαρτίου 2014, σελ. 4)
Από σήμερα… στου Παραδείσου το Θεατρικό Σανίδι… Αιώνια!.
Στη μνήμη και στην καρδιά μας… για Πάντα!..
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.
