Μ’ ένα τρανζίστορ συντροφιά
και το φεγγάρι επάνω,
κάνω τις σκέψεις γιασεμιά,
για κείνα που δε φτάνω.
Τρέμουν τα Αστέρια της νυκτιάς…
Τ’ όνειρο μελωδία…
Μια φύση της απανεμιάς,
κι είναι της μόνης συντροφιάς
τα ακούσματα,
χτύποι καρδιάς,
γαλήνης υμνωδία!..
Πού πας γλυκέ μου φτερωτέ,
με ποια φωνή τραγούδι,
εσύ τ’ αψήλου χρυσαετέ
και του φιλιού λουλούδι!..
Πού πας γλυκέ μου φτερωτέ,
σε ποια αγκαλιά απαγκιάζεις,
εσύ του κόσμου διαβατέ,
όπου τα δάκρυα τα φιλάς,
τη λύπη θρυψαλιάζεις!..
… Έρωτα, Αγάπης Σταυραετέ!..
Πού πας γλυκέ μου φτερωτέ!..
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.
