Τρέχουν οι μνήμες και πετούν
στα περασμένα χρόνια!..
Γεμάτοι ανθούς, μοσχοβολούν
πεζούλες και μπαλκόνια.
Στην πάνω τη βουνοκορφή,
γλυκολαλούν τ’ αηδόνια.
Χαρά με την απαντοχή,
της σκέψης μου τ’ αλώνια.
Πώς μες στο νου, μες στην καρδιά,
οι θύμησες θεριεύουν,
και σαν την άλικη ροδιά,
εικόνες, μάς μαγεύουν.
Τον Έρωτα το ζηλευτή,
με την Αγάπη αντάμα,
βλέπω στου κόσμου τη γιορτή,
ξεδίψασμα από νάμα.
…Ετούτο δω το φλογερό,
τ’ ονείρου μου παιχνίδι,
ναι, νοσταλγούσα, μα θαρρώ,
πως σιγοπέταξε ήδη.
Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με καταγωγή από τα Καλάβρυτα.
