Λοιπόν, γιά να δούμε τώρα τί λέω ότι συνέβη με τόν κινέζικο κοροναϊό σε σχέση με τίς κάθε είδους διαδόσεις περί συνωμοσιών, οι οποίες όλες έχουν ένα χαρακτηριστικό: Αποκαλύπονται και εξηγούνται εκ τών υστέρων, αφού έχουν συμβεί. Οι συνωμοσιολογικές προσεγγίσες δεν αποκαλύπονται εκ τών προτέρων, όταν βρίσκονται ακόμα στα σκαριά, παρ’όλο που σήμερα υπάρχουν διάφοροι αντι-εξουσιαστές και αντι-συνωμοσιοτές σε θέσεις κλειδιά (όπως π.χ. οι Snowden και Bannon). Γιατί; Γιατί είναι όλες σενάρια εκ τών υστέρων; Ερώτημα προς σκέψη.
Συνωμοσία δεν βλέπω στην ύπαρξη και διάδοση τού κοροναϊού. Ανθρώπινο και ανθρώπινα λάθη, ναι βλέπω, αλλά όχι συνωμοσία. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις, οπτικές, γιά να δει κανείς τό θέμα. Εδώ αναπτύσσω τήν δική μου.
Πρώτα κάνω μερικά βήματα πίσω γιά να παρουσιάσω τί είναι ένας οργανισμός. Οργανισμός είναι ένα σύστημα δυνάμεων συγκροτημένων ώστε ενεργώντας να συγκλίνουν προς ένα σκοπό. Απλό. Στο σύστημα δυνάμεων ενός οργανισμού, τρεις είναι οι φανερές, αδιαμφισβήτητες, κύριες δυνάμεις. (1)Αυτή που σκέφτεται και Αποφασίζει, (2)αυτή που αισθάνεται και Ζωοδοτεί, και (3)αυτή που εκτελεί, κινεί και Κινείται. Απλά: Διανόηση, Αίσθημα, Κίνηση. Ή Νοητικό, Ζωοδοτικό, και Κινητικό.
Παράδειγμα, ο άνθρωπος είναι έτσι, είναι οργανισμός (φυσικός): έχει εγκέφαλο που σκέφτεται και Αποφασίζει· έχει καρδιά (έτσι τό λέμε) που αισθάνεται και Ζωοδοτεί· και έχει και σώμα που κινείται και εκτελεί.
Αλλά ο άνθρωπος φτιάχνει, ή και προσεγγίζει, και τά πράγματα, τά δημιουργήματα του, με τόν ίδιο τρόπο, τόν «κατ’εικόνα και ομοίωση». Είναι ο άνθρωπος που φτιάχνει τούς συστημένους οργανισμούς (σχολείο, κράτος, κλπ.) κατ’εικόνα και ομοίωση, δηλαδή με Νοητικό-Ζωοδοτικό-Κινητικό, χωρίς να τό συνειδητοποιεί, αλλά φυσικά και αυτόματα.
Παράδειγμα 1ο, ένα σχολείο είναι οργανισμός (συστημένος): έχει τόν Διοικητικό τομέα, τήν διοίκηση, που παίρνει τίς αποφάσεις· έχει τόν Εκπαιδευτικό τομέα, τίς τάξεις με τούς καθηγητές και τούς μαθητές που δίνουν ζωή· και έχει τά κτίρια με τίς άδειες, τήν θέρμανση κλπ., που συγκροτούν τό Σώμα τού σχολείου όπου εκτελούνται όλες οι δραστηριότητες.
Παράδειγμα 2ο, ένα κράτος είναι οργανισμός (συστημένος): έχει κυβέρνηση που σκέφτεται και Αποφασίζει· έχει οικονομία και συναλλαγές με σφυγμούς που δίνουν Ζωή στο κράτος· και έχει και τήν γη με τα σύνορα του και τούς πολίτες του, τό σώμα του, όπου εκτελούνται όλες οι Κινήσεις, οι δραστηριότητες ατομικές και κοινωνικές.
Παράδειγμα 3ο, ένα λεωφορείο έχει τό Νοητικό τμήμα που αποφασίζει, τήν καμπίνα με τόν οδηγό· έχει τό Ζωοδοτικό τμήμα που τού δίνει ζωή, τήν μηχανή με τά ηλεκτρικά και τά μηχανικά· και έχει και τό Κινητικό τμήμα, τό σώμα του, τό σασί, τίς θέσεις και τούς επιβάτες, που τό κάνει λεωφορείο.
Όλα είναι οργανισμοί. Και η ανθρωπότητα είναι οργανισμός. Και κάθε οργανισμός είναι, δημιουργείται, ή προσεγγίζεται με τήν οπτική αυτή τών τριών δυνάμεων λειτουργίας του. Αυτό ο άνθρωπος τό κάνει επειδή γνωρίζει ενστικτωδώς ότι, χωρίς αυτές τίς τρεις δυνάμεις οργανισμός, δεν γίνεται και δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Πολλές ακόμα λεπτομέρειες γιά αυτό τό θέμα αλλά γιά εδώ τό κλείνω εδώ.
Τώρα τί γίνεται; Όταν ένας οργανισμός περνάει κρίση, κάποια ή και όλες από τίς τρεις αυτές δυνάμεις περνάνε κρίση και δέχονται κάποιο χτύπημα. Όταν λοιπόν τό 2001, στην αρχή τής 3ης αυτής χιλιετηρίδας, έγινε ό,τι έγινε χτυπήθηκε τό Κινητικό τού οργανισμού τής ανθρωπότητας και μπήκαν μέτρα στην διακίνηση: διαβατήρια, κάμερες, και έλεγχοι στην κίνηση με τά μάτια τού Big Brother πάνω από τά κεφάλια μας.
7 χρόνια μετά, τό 2008, χτυπήθηκε τό Ζωοδοτικό τού οργανισμού τής ανθρωπότητας και μπήκαν μέτρα στην οικονομία: υπεραντλαντικοί οικονομικοί έλεγχοι, αυσηρές τραπεζιτικές απαιτήσεις, φόροι, μέτρα στο εισόδημα και τήν περιουσία, διακρατικές διασταυρώσεις, και ηλεκτρονικοί έλεγχοι τών οικονομικών.
11 χρόνια μετά, τό 2019, χτυπήθηκε τό Νοητικό τού οργανισμού τής ανθρωπότητας και μπήκαν μέτρα ψυχολογικά: μιά πρόβα «τζενεράλε» να ζούμε με τά απαραίτητα, να αντέξουμε να κλειστούμε μέσα, να αντέξουμε να σταματήσουμε ό,τι μάς έδινε ψυχαγωγία, να υποψιαζόμαστε τόν διπλανό μας, και να ελέγχονται οι ατομικές προτιμήσεις και η ελευθερία στην πρόσβασή τους.
Τώρα γιατί 7 και γιατί 11 χρόνια μετά; Εναι ένα ερώτημα που επίσης έχει απάντηση, αλλά πιό δύσκολη και μαθηματική οπότε πέφτει αρκετά έξω από τόν σκοπό αυτών εδώ τών αναρτήσεων.
Πάντως συνωμοσία δεν στέκει με μιά τέτοια προσέγγιση, όπως η παραπάνω. Μιά ακόμα κρίση ενός οργανισμού σε κρίση, τού οργανισμού τής ανθρωπότητας. Από αυτές και που περάσαμε και θα περνάμε.
Καλημέρα σας!
ΠΟΛΙΦΙΛΟΣ
