Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Φωτόπουλου Δ. Γεώργιος-Γεωργάκη στο ΚΑΛΑΒΡΥΤΑPRESS 28 Ιουλίου 2021 με τίτλο:
Μία προσωπική εμπειρία του γράφοντος από ακραίον χουλιγκανισμόν – Γενική τοποθέτησις
Καμενιάνοι 28 Ιουλίου 2021
Μία προσωπική εμπειρία του γράφοντος από ακραίον χουλιγκανισμόν – Γενική τοποθέτησις
Απρίλιος 1989:
Είχα μεταβεί εις το Λονδίνον εις τα πλαίσια μελέτης του φαινομένου της βίας κατά τις αθλητικές διοργανώσεις.
Την 15ην του ιδίου μηνός παρακολουθούσα ποδοσφαιρικόν αγώνα εις το γήπεδον της Άρσεναλ.
Κατά την διάρκειαν της δεκαπενταλέπτου διακοπής του αγώνος μεταξύ των ημιχρόνων επληροφορήθην ότι εις το γήπεδον Χίλσμπορο του Σέλφιντ, όπου διεξήγετο ποδοσφαιρικός αγώνας ημιτελικού Λίβερπουλ – Νότιγχαμ Φόρεστ για το κύπελλον Αγγλίας, έλαβε χώραν αθλητική τραγωδία και απώλεσαν την ζωήν των 96 φίλαθλοι και 766 ετραυματίσθησαν.
Αμέσως άρχισα να συλλέγω πληροφορίες για το τραγικόν αυτό συμβάν.
Την συλλογήν πληροφοριών εσυνέχισα μέχρι και την πρωΐαν της επομένης.
Πώς συνέβη το περιστατικόν;
Αριθμός φιλάθλων εισήλθεν εις το τραίνον με προορισμόν το γήπεδον Χίλσμπορο του Σέλφιντ. Το τραίνον ανήκεν εις την κατηγορίαν των στεγνών συρμών =(δεν διέθετεν αλκοολούχα ποτά).
Όμως οι φίλαθλοι, αφού απεβιβάσθησαν, εφρόντισαν και ευρήκαν κατάστημα, το οποίον διέθετεν αλκοολούχα ποτά και κατηνάλωσαν ποσότητα αυτών.
Τούτο είχεν ως αποτέλεσμα, το μεν να φθάσουν με καθυστέρησιν εις το γήπεδον, το δε υπό την επήρειαν αλκοόλ.
Το περιστατικόν συνέβη περί τα πέντε λεπτά μετά την έναρξιν του αγώνος. Ο επικεφαλής της Αστυνομικής δυνάμεως των μέτρων αιφνιδιάστηκε και επέτρεψε την είσοδον των συγκεκριμένων φιλάθλων της Λίβερπουλ εις το γήπεδον.
Οι συγκεκριμένοι φίλαθλοι είχαν εισιτήρια, αλλά, ένεκα της καθυστερημένης προσελεύσεώς των εδημιουργήθη το πρόβλημα.
Η βιαστική των είσοδος προεκάλεσε σύγχυσιν και οι όρθιοι φίλαθλοι της υπερπληρωμένης εξέδρας συνεθλίβησαν επάνω εις τις μεταλλικές μπάρες =(κιγκλιδώματα).
Τούτο είχεν ως αποτέλεσμα να χάσουν την ζωήν των 96 φίλαθλοι και να τραυματισθούν 766.
Την επομένην 16 Απριλίου 1989 είχαμε συνεργασίαν εις το Υπουργείον Εσωτερικών, όπου και συνεζητήθη το συγκεκριμένον γεγονός. Ο διευθύνων την συζήτησιν κ. Smith, επί τω τέλει επιδαψιλεύσεως και ένεκεν αβροφροσύνης προς την Ελληνικήν Αστυνομίαν, μου έδωσε τον λόγον να σχολιάσω το τραγικόν συμβάν.
Η τοποθέτησίς μου ήτο η ακόλουθος:
«Εκτιμώ βάσιμα ότι ο συνάδελφος, ο οποίος είχε την ευθύνην των μέτρων εις τον συγκεκριμένον χώρον, είναι κατά πάντα αξιόλογος, πλην ενεφιλοχώρησεν ο παράγων αιφνιδιασμός, ο οποίος δύναται να εκτρέψει και τον πλέον άριστον σχεδιασμόν.
Επίσης δεν δυνάμεθα να παραβλέψωμε και τον πανικόν, ο οποίος επεκράτησε μεταξύ των φιλάθλων και προεκάλεσε σύγχυσιν, με αποτέλεσμα να επακολουθήσουν άτακτες κινήσεις και αψυχολόγητες».
Η απάντησις ήτο: «Καλοσύνη σας, αυτό έγινε».
Τέλος εις τα πλαίσια της συνεργασίας και αμοιβαίας συναδελφικής εκτιμήσεως, εζήτησα να αποσταλεί εις την Υπηρεσίαν μας το πόρισμα της ανακρίσεως, την οποίαν ενεργούσεν ο δικαστής λόρδος Πίτερ Τέιλορ.
Πράγματι ανταπεκρίθησαν εις το αίτημα και μας απέστειλαν το πόρισμα, το οποίον εις τα βασικά του σημεία απηχεί την κατά τ’ ανωτέρω τοποθέτησίν μου.
Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι εις την Χώρα μας δεν υπάρχουν χούλιγκανς, αλλά φανατικοί οπαδοί, οι οποίοι ενίοτε παρασυρόμενοι ή κακώς κατευθυνόμενοι – μέσα εις την άγνοιά των – εκτρέπονται και δημιουργούν επεισόδια ελεγχόμενα. Μάλιστα οι φίλαθλοί μας, όταν – υφ’ οιανδήποτε ιδιότητα – παρακολουθούν αγώνες εκτός της Χώρας μας, διακρίνονται για την σεμνότητα, συναποκομίζοντες το Αρχαίον Πνεύμα το Αθάνατον του Ωραίου του Μεγάλου και του Αληθινού. Γνωρίζουν να συνδυάζουν την Ρώμην με την Χάριν. Είτε το θέλομεν είτε όχι, κουβαλάμε το βάρος της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς. Τούτο ασφαλώς δεν είναι τυχαίον, έχει μεγάλο μήκος, πλάτος και ύψος. Είναι ο Ελληνο-Χριστιανικός Πολιτισμός.
«Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. Ούτοι ουν προσήλον Φιλίππω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτουν αυτόν λέγοντες. κύριε θέλομε τον Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού.
Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων. ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄ 20, 21, 22, 23 εκ του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου).
Όταν – εν όψει του ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΗΠΑ 1994 – η Χώρα μας είχε την Προεδρίαν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκλήθημεν από το Ομοσπονδιακόν Γραφείον Ερευνών των ΗΠΑ (F.B.I.) εις τις Βρυξέλλες, να δώσουμε κατάλογον ατόμων τα οποία δημιουργούν βίαν κατά τις αθλητικές διοργανώσεις, εμείς απαντήσαμε: «Το μεν ότι δεν διαθέτομε τράπεζαν τέτοιων πληροφοριών, το δε ότι από την Χώραν μας θα πραακολουθήσουν τους αγώνες νέοι εμφορούμενοι από το αθλητικόν ιδεώδες και θα είναι κατά πάντα άψογοι».
Μετά το πέρας των αγώνων, επιβεβαιώθησαν πλήρως τα εκ μέρους μας διατυπωθέντα.
Ανωτέρω χρησιμοποιώ τον όρον: «…. οι οποίοι ενίοτε παρασυρόμενοι ή κακώς κατευθυνόμενοι – μέσα εις την άγνοιά των – εκτρέπονται….».
Η ευδαιμονία έχει ως προϋπόθεσιν την ελευθερίαν και η ελευθερία βασίζεται εις την ψυχικήν ρώμην.
Απαιτείται ψυχική ρώμη, απαιτείται γενναιότης να νικήσωμε τους εχθρούς μας. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι τα πάθη μας, είναι ο ίδιος ο εαυτός μας.
Υποστυλώματα των παθών μας είναι οι τρεις μεγάλοι γίγαντες: άγνοια, λήθη, ραθυμία. Αυτές οι τρεις κακίες η μία βοηθός της άλλης, αποδεικνύονται ισχυρές δυνάμεις και δυνατοί άρχοντες του πονηρού.
Η άγνοια, μητέρα όλων των κακών, η λησμοσύνη αδελφή, βοηθός και συνεργάτις της άγνοιας και η ραθυμία η οποία υφαίνει το σκοτεινό και μαύρο σύννεφο για ένδυμα και σκέπασμα της ψυχής και η οποία στηρίζει και δυναμώνει τις άλλες δύο και τους δίνει ύπαρξιν και φυτεύει εις την αμελέστατην ψυχήν την κακίαν και την στερεώνει.
«Την άγνοιαν την πολεμάμε με την πεφωτισμένην γνώσιν, με την οποίαν η ψυχή ξαναξυπνάει και διώχνει από πάνω της το σκοτάδι της άγνοιας.
Την λησμοσύνην την πολεμάμε με την αγαθήν μνήμην, η οποία είναι μητέρα όλων των καλών.
Την ραθυμίαν (τεμπελιάν) την πολεμάμε με την προθυμίαν, η οποία είναι όπλον άριστον να βάλη εις τάξιν και να σπρώξη την ψυχήν προς την σωτηρίαν». (Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης).
Γενικώς: Η οικογένεια, το σχολέιον, το κοινωνικόν περιβάλλον, δεν πρέπει να αφήνουν τους τρεις μεγάλους γίγαντες να θεριεύουν και τελευταίως να ψάχνωμε τι ψυχοφάρμακα έπαιρνεν ο βίαιος άνθρωπος.
Το καλλίτερον φάρμακον είναι το «ευ αγωνίζεσθαι».
Όλοι μας – μηδέ και των αθλητικών σωματείων εξαιρουμένων – να διδάσκωμεν εις τους νέους μας την ευγενή άμιλλαν. Κάθε χρόνο 13, 14 και 15 Αυγούστου ο Σύλλογός μας, μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων, έχει καθιερώσει και τον όρκον των συμμετεχόντων εις τους αγώνες και διαγωνισμούς. «Ορκίζομαι να αγωνισθώ τιμίως και ευγενώς για την απόκτησιν της νίκης».
Πέραν των άλλων έχομε καθιερώσει και το έπαθλον «ευ αγωνίζεσθαι» αθλητών και παραγόντων, εφ’ όσον διαπιστωθή πλήρης συμμόρφωσις εις τους κανόνες ευγενούς αμίλλης.
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων
