Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος

Προς κάθε επισκέπτη, περαστικό, διαβάτη... Τόπος Εκτέλεσης... 13 Δεκεμβρίου 1943!.. Αυτόν τον τόπο, όποιος στα Καλάβρυτα πηγαίνει, πρέπει να προσκυνήσει, και να επισκεφθεί!.. Να γνωρίσει τη μέρα, που η Πλάση ήτανε θλιμμένη, και πώς χιλιοραγίστηκε τ' Ανθρώπου η ψυχή!.. Δημοτικό...

Πατρίδα μου, δεν παύω να σε μνημονεύω, και με τις λέξεις, να σε φτιάχνω ζωγραφιά!.. Παντοτινά, αγνά να σε λατρεύω, Πριγκίπισσα, να σ’ έχω στην καρδιά!.. Ένα πουλί της θαμνωσιάς, αηδόνι, δίπλα από τη βατοφωλιά, κάτω από του φεγγαριού, τ΄...

Τι κι αν η μέρα σκυθρωπή κι η βροχή σιγανεμίζει... Άνθος η καρδιά μας, χαρωπή, και γέλιο, που μοσχομυρίζει!.. Δεχτείτε τον Πενταδείλινο, το Λούλουδα, το Μάη, μ' όλου του κόσμου τις χαρές, με τ' Έρωτα τις αγκαλιές, μ' ένα φιλί ναν' κερασί, κι...

Απρίλη νύκτα στα Καλάβρυτα... Κι ο λογισμός, αχνό φεγγάρι. Κάνει ταξίδι σιωπηλό απ' τη Βελιά ως το Κάστρο!.. Μ' ένα αντιφέγγισμα απαλό, παίρνει σιμά του ένα άστρο... Το στέλνει στην Αγάπη μου, όπου ελαφροκοιμάται... Φωτίζεται όλο τ' όνειρο... Μέσα απ' τ' ύπνου την...

«Έσκυψε ντροπαλά στα θεϊκά του πόδια… Τα φίλησε, τα μύρωσε, με δακρυσμένα μάτια!.. Χιλιάδες, θρύψαλα η ψυχή, μυριάδες, η καρδιά κομμάτια!.. Το χάδι Του απάλυνε τον πόνο της γυναίκας!.. Η γλυκοθώρητη ματιά, τη λυπησιά κάνει χαρά!.. Σήκωσε ντροπαλά το πρόσωπο!.. Βλέπει γελαστό το βλέμμα!.. Ήλιος που φωτοκάθισε, στα...

«Και κει, στα ιερά τα χώματα, που η άνοιξη αργοδιαβαίνει τις πλαγιές και τα ρουμάνια, όταν τ’ αγέρι δροσερό κι η τρίλια τ’ αηδονιού θωπευτικά ομορφαίνουν την ημέρα, γιατί ״ραγιάδες - ραγιάδες… δεν είναι...

Μάρτης 1821... 17 Μαρτίου... Ορκωμοσία των Αγωνιστών στην Αγία Λαύρα κι Έναρξη της Επανάστασης... 21 Μαρτίου... Απελευθέρωση των Καλαβρύτων, της ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ... Η ΑΛΗΘΕΙΑ της Ιστορίας μέσα από στίχους... «Ήρθε η Ιστορία φωτόλουστη, πάνω απ’ την Άγια...

Σαν κοιτούσα τη μικρούλα, που είχε "φωλιάσει" στην αγκαλιά του Πατέρα και του "Μορφέα" ... Ηλιορόδινη «Είσαι τόσο δα μικρούλα σα δροσοστάλα αυγινή, Ηλιορόδινη!.. Κλειστά σου τα ματάκια, κι η μανούλα καρσινή. Πόσο σ' αγαπά πολύ!.. Ηλιορόδινη!.. Εκεί στ' ονείρου σου το φεύγα, με τη...

Τούτος ο Μάρτης πονοδιαβαίνει... Θλιβοσέρνεται από το άρμα της Άνοιξης... Έτσι, ακόμη, μελαγχολικός, αγλύκαντος, μουντός, αβάστακτος, οικτρός... Κάθε τόσο ρίχνει τα δάκρυά του... Πολλά, μυριάδες τα δάκρυα... Κάθε δάκρυ, στη γη λουλούδι... Κάθε δάκρυ, άχνισμα στον ουρανό... Δεν απαλαίνει ο πόνος... Δε στερεύουν...

Αχ, αυτή η Άνοιξη, που συνεχίζει να στέλνει τα Χελιδόνια στον Ουρανό!.. Αχ, αυτή η Άνοιξη, που τα δέντρα σκυθρωπά σιγομπουμπουκιάζουν!.. Και τα λουλούδια αργούν ν' ανθίσουν!.. Σκύβει ο Ουρανός, στέλνει τα Μαρτιάτικα δάκρυά του, κι ο Ήλιος χλωμός χάνει...

Του Μαρτιού πρωταυγή… «Κι όπου βγει»… Αγωνίας κραυγή… «Κι όπου βγει»… Τρέχει αίμα στην πληγή… «Κι όπου βγει»… Αδικίας "σφαγή"…. «Κι όπου βγει»… Η ανευθυνότητα "ασελγεί"… «Κι όπου βγει»… Υποκρισίας "ταγοί"… «Κι όπου βγει»… Αγανάκτηση κι οργή… «Κι όπου βγει»… Η καρδιά μας ριγεί… ΣΙΓΗ!.. Ο Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος είναι...