Από μικρό πουρνάρι βγαίνει τρανός λαγός
(Λαϊκή παροιμία)
Τρία αστέρια λαμπερά κάτω από τα αετώματα και ανάμεσα εις τις πτυχώσεις μιας πανέμορφης βεντάλιας της Ερυμανθίου Καπρίβαινας. Πρόκειται για τρία μικρά χωριά του Συλλόγου μας Καμενιανιτών-Δροβολοβιτών-Δεσινιωτών. Είναι η γενέτειρά μας, είναι ο τόπος μας, ο οποίος προσφάτως ευρέθη ξαφνικά εις το μάτι του κυκλώνος μιας ποικιλομόρφου κρίσεως, όπως ολόκληρος η Χώρα μας.
Πέραν της συμφοράς αυτής, έρχεται στ’ αυτιά μας η κλαγγή των όπλων από τον πόλεμο μεταξύ δύο Ορθοδόξων λαών, ο οποίος οσημέραι γίνεται όλο και πιο σκληρός, χωρίς να γνωρίζωμε που θα φθάση.
Έπειτα -κατά που γράφει ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος Δρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας, εις το βιβλίον του Εγχειρίδιον αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων – [η αυξημένη δραστηριότητα των αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων δημιουργεί «καυτά» προβλήματα. Για να αντιμετωπισθούν χρειάζεται ακριβής γνώση του όλου αντικειμένου. …..πολλές ομάδες εμφανίζονται με προσωπείο και με ονόματα διαφορετικά από εκείνα, με τα οποία είναι διεθνώς γνωστές.
Το αληθινόν τους πρόσωπον και οι πραγματικές ιεραρχικές δομές αποκαλύπτονται βαθμιαία, μέσα από διάφορα στάδια «μαθητείας», που συνεπάγονται ψυχολογική εξάρτηση ….
Το βιβλίο αυτό αποβλέπει και στην οριοθέτηση της Ορθόδοξης Πίστης μας, σε αντιπαραβολή με την αιρετικήν πλάνην. Με αυτόν τον τρόπον πιστεύουμε πως θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικώτερα τον κίνδυνον της αβεβαιότητας και της σύγχυσης που απειλεί πολλές αστήρικτες συνειδήσεις].
Καθ’ ημετέραν μελέτην του αντικειμένου, ύστερα από προσεκτικήν αξιολόγησιν της εκ διαφόρων πηγών ενημερώσεώς μου, τοποθετούμαι ως ακολούθως: Σαν να μην έφθαναν όλ’ αυτά, υπάρχουν ανά τον κόσμον και εκείνοι, οι οποίοι απεργάζονται το κακόν, εκεί όπου ο υπόλοιπος κοσμάκης εργάζεται για το καλόν. Οι «άνθρωποι» αυτοί εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, συμφέροντα κάποιων κέντρων λήψεως αποφάσεων, αποφάσεων οι οποίες συντελούν εις την διάλυσιν των κοινωνικών ιστών και έχουν στόχον να μεταβάλουν τις προσωπικότητες «όχι εις παγκόσμιον κοινωνίαν, αλλά εις παγκόσμιον πολτόν» κατά που γράφει ο Μακαριώτατος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος.
Αρετές και αξίες θυσιάζονται εις τον βωμόν κάποιων σκοπιμοτήτων.
Εις τους «ανθρώπους» οι οποίοι απεργάζονται το κακόν υπενθυμίζουμε και αὖθις ότι: «ουδέν περιουσιακόν στοιχείον είναι πολυτιμότερον από ένα χαρακτήρα ισόρροπον έναντι της Αρετής» και ότι: κατά ένα αρχαίον ρητόν, «Τρόπος δίκαιος κτήμα τιμιώτατον».
Ο Αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, κατά την διάρκειαν της ομιλίας του εις Αξιωματικούς εις την Σχολήν της Ελληνικής Αστυνομίας, είπε μεταξύ άλλων: «το να μην επαινούμε την κληρονομιάν μας είναι το άκρον άωτον της ψυχασθένειας» (Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ Μεγάλης Τρίτης 6-4-2004).
Όμως εκείνο, το οποίον είναι άξιον ιδιαιτέρας παρατηρήσεως, είναι το γεγονός ότι ωρισμένοι, αντί να επαινούν την Πολιτιστικήν μας Κληρονομιάν, την Πολιτιστικήν Κληρονομιάν της Χώρας μας, φεῦ, εμποδίζουν την προσπάθειαν των άλλων. Όμως ο Κύριος εδημιούργησε τον κόσμον εξ αγάπης και όχι για να τον παραδώση εις την διάθεσιν ωρισμένων ανευθύνων.
Το φυσικόν περιβάλλον πλήττεται ανηλεώς, παρά το γεγονός ότι η φύσις υπήρξε τροφός και διδάσκαλος του ανθρώπου.
Εις συνομιλίαν μου κατά το παρελθόν με τον αείμνηστον ομογενή εξ Η.Π.Α. Ηλιόπουλον Κωνσταντίνον, νευρολόγον ψυχίατρον καθηγητήν Πανεπιστημίου, μου είπεν ότι: «το φυσικόν περιβάλλον αναλόγως λειτουργεί ρυθμιστικά ή απορρυθμιστικά για τον άνθρωπον». Από το φυσικόν περιβάλλον επιτρέπεται να εισπράττωμε μόνον τους τόκους και όχι το κεφάλαιον. Έπειτα παρουσιάζει τόσον ρυθμόν και αρμονίαν, ώστε απαιτείται να συμπεριφερώμεθα προς αυτό με αγάπη και πολύ λεπτούς χειρισμούς, ώστε να μας προσφέρη την τελειότητά του. «Τους της φύσεως ουκ έστιν λανθάνειν νόμους».
Βάλλεται ο Ελληνοχριστιανικός Ποπλιτισμός, την τύχην του οποίου συνέδεσε και συνέζευξεν από τις πρώτες ημέρες της διδασκαλίας Του ο ίδιος ο Θεάνθρωπος.
Δια του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού καθηρέθη η αλαζονία της Ανατολής, εταπεινώθη ο βαρβαρισμός του Βορρά, εξουθενώθη η ματαιοδοξία της Δύσεως και απεμακρύνθη η δουλικότητα του Νότου.
Τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα έχουν ανεβάσει εις τα ύψη τον διπλωματικόν πυρετόν.
Η Λερναία Ύδρα του ωργανωμένου εγκλήματος δίνει και παίρνει εις ολόκληρον τον κόσμον.
Μέσα εις αυτόν τον θολόν ωκεανόν παθών και συμφερόντων, τα οποία αποτελούν την πηγήν, οπόθεν αναβλύζει το νερό, με το οποίον ποτίζεται η τσουκνίδα των συγκρούσεων και των πολέμων, έχει η ανθρωπότης ανάγκην αρίστων, ευρυμαθών, πεφωτισμένων πλοηγών και καπεταναίων.
Ακόμη δεν εμαράνθησαν τα πέταλα των ανθέων και δεν εστέγνωσε το ροδόσταγμα που έρριξαν αγιασμένα χέρια εις το μνήμα του Άλκη Καμπανού και προσφάτως ένα άλλο δεκαεννεάχρονο παλληκάρι χάνει την ζωήν του απρόσμενα κατά τον ίδιον εγκληματικόν, κατά τον ίδιον φρικώδη τρόπον, κατά τρόπον ο οποίος προκαλεί αποτροπιασμόν.
Θέλω επανέλθει εν ευθέτω χρόνω λεπτομερέστερον επί του συγκεκριμένου θέματος της βίας κατά τις Αθλητικές Διοργανώσεις, καθ’ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσον απλά, όσον μπορεί να φαίνωνται.
Προς τούτο επί του παρόντος παραπέμπω ως ακολούθως:
- Εις δημοσιεύματά μου, τα οποία εφιλοξένησε κατά καιρούς η Έγκριτος Εφημερίδα Κ.P. του κ. Καμπέρου Χρήστου, με αντικείμενον το ωργανωμένον έγκλημα και ο χουλιγκανισμός
α. 19 Ιουλίου 2021, το ωργανωμένον έγκλημα
β. 22 Ιουλίου 2021, χουλιγκανισμός
γ. 28 Ιουλίου 2021, μία προσωπική μου εμπειρία ακραίου χουλιγκανισμού
δ. 4 Μαΐου 2022, έγκλημα, Παιδεία, Πολιτισμός.
- Εις ομιλίαν κας Πανωφοροπούλου Αγγελικής Φιλολόγου-Ιστορικού κατά Επετειακήν Εκδήλωσιν για την 25ην Μαρτίου 1821 την 18ην 3ου 2007 εις το Αμφιθέατρον των Τ.Ε.Ι. Πατρών.
- Εις συνέντευξίν μου εις την Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ την 16ην Ιανουαρίου 1995, εν σχέσει με την βίαν κατά τις Αθλητικές Διοργανώσεις.
- Εις εισήγησιν του Αστυνομικού Διευθυντού του Ηνωμένου Βασιλείου Philip David κατά την διάρκειαν διημέρου σεμιναρίου εις MÜNSTER της πρώην Δυτικής Γερμανίας 3-5/5/1988, με θέμα «η Βία στις αθλητικές και λοιπές δημόσιες συναθροίσεις».
- Εις διατριβήν της κας Τσουκαλά Αναστασίας Δρ./Πανεπιστημίου Paris I/Δικηγόρου, με θέμα: Η πολιτική των Ευρωπαϊκών Οργάνων έναντι του χουλιγκανισμού και η επίπτωσίς της εις το Ελληνικόν Δίκαιον.
- Εις εισήγησίν μου κατά την διάσκεψιν εις το Μέγαρον των Βρυξελλών εν όψει του ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΗΠΑ ’94.
Η τοποθέτησίς μου ήτο, το μεν ότι δεν διαθέτομε Τράπεζα Πληροφοριών περί επικινδύνων οπαδών, το δε ότι εις την Χώραν μας μέχρι της στιγμής εκείνης δεν υπήρχαν ταραχοποιοί καταδικασμένοι για εγκλήματα βίας κακουργηματικού χαρακτήρος κατά τις Αθλητικές Διοργανώσεις.
Πέραν αυτού εβεβαιώσαμε τους εκπροσώπους του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (F.B.I.) των ΗΠΑ ότι οι Έλληνες Φίλαθλοι, οι οποίοι θα μετέβαιναν εις ΗΠΑ για το ΜΟΥΝΤΙΑΛ, θα ενεφορούντο από το πνεύμα του Ολυμπισμού, όπερ και εγένετο.
Όμως τούτο για να επιτευχθή απητήθη ποιοτική προληπτική εργασία ενός έτους περίπου.
Ας έχουν τούτο κατά νουν οι χώρες των οποίων φιλοξενούμεν αθλητικές ομάδες.
Επανέρχομαι και αὖθις και κάνω λόγον για το μεγαλείον της Χώρας μας, της Χώρας, η οποία εγέννησε και εγαλούχησε το Δίκαιον, την Ηθικήν, την Ειρήνην, την Δημοκρατίαν, τον Ελληνο-Χριστιανικόν Πολιτισμόν.
Αν ρίξωμε μίαν ματιάν εις την μακραίωνα Ιστορίαν μας, θα διαπιστώσωμεν ότι η Ελλάς οφείλει το μεγαλείον της εις τους πεφωτισμένους ανθρώπους και εις τους ανθρώπους που την αγαπούν.
Όμως και τα μικρά χωριά μας ουδέποτε υστέρησαν εις προσφοράν προς την Εκκλησίαν του Κυρίου μας και την Πατρίδα μας. Είναι «μικρά πουρνάρια από τα οποία βγαίνουν τρανοί λαγοί». Έχουν αναδείξει κατά καιρούς, από φτωχές οικογένειες, πνευματικούς ταγούς και αναμορφωτές, ανθρώπους με σπουδαίαν κοινωνικήν και Εθνικήν προσφοράν. Πρεσβείαις της Θεομήτορος, Θεία Χάριτι, ένα παιδί από τους Καμενιάνους Καλαβρύτων, ένα παιδί από το μικρό μας χωριό, επελέγη και εκλήθη εις το Περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου, εις την Αθωνικήν Πολιτείαν, όπου έταξε την ζωήν του εις την Εκκλησίαν του Κυρίου και εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος μας.
Παρά τις δυσκολίες της εποχής συνεχίζει αόκνως την αποστολήν του ο Γεραρός και Ακάματος Πνευματικός Πατήρ, όπως συνηθίζω να τον αποκαλώ.
Εις ό,τι αφορά τις δυσκολίες, τις οποίες αντιμετωπίζει, γράφει ο ίδιος εις επιστολήν του προς το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, της οποίας επιστολής απόσπασμα παραθέτω:
« Σχετικήν εμπειρίαν έχω και ο ίδιος, ότε προ τινων ετών μετέβην εις την Αμερικήν ως ομιλητής, προσκληθείς υπό της Ιεράς Μητροπόλεως Σικάγου εις τας εκδηλώσεις αυτής προς τιμήν των Ελληνικών Γραμμάτων, τελουμένων κατά μήνα Ιανουάριον εκάστου έτους.
Ομιλών εκεί εις μίαν κατανυκτικήν Θ. Λειτουργίαν περί των θεοσδότων Ελληνικών Γραμμάτων, περί Πατρίδος κ.α. τοιούτων, εις το τέλος με επλησίασεν εις φιλόθεος και φιλάγιος ανήρ, όστις μοί είπε συγκεκινημένος: “Σε συγχαίρω Πάτερ δι’ αυτά τα οποία λέγεις, αλλά πρόσεχε …………”. Εις απάντησίν μου, ότι δεν έχω φόβον διά τούτο, μοί είπε και πάλιν: “Μη το λέγεις αυτό, διότι είμεθα ολίγοι”. Ήτο ο Έλλην Πρόξενος του Σικάγου!
Είχε απόλυτον δίκαιον. Τότε ενεθυμήθην τον Ψαριανόν πυρπολητήν και πολιτικόν Κωνσταντίνον Κανάρην, όστις έλεγεν, ότι “αγωνιζόμεθα διά να νικήσουμε και όχι διά να σκοτωθούμε”. Αλλά και από πρακτικής απόψεως, ο κάθε αγών απαιτεί εμπειρίαν και τέχνην. έτι δε περισσότερον, όταν ο αντίπαλος είναι δόλιος και φαινομενικώς ισχυρότερος».
Πρόκειται για τον ομοχώριόν μας Πανοσιολογιώτατον τ. Πρωτεπιστάτην των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους π. Μάξιμον Ιβηρίτην, κατά κόσμον Νικολόπουλον Νικόλαον.
Ο εν λόγω κληρικός είναι:
– Πτυχιούχος Ανωτάτης Θεολογικής Σχολής Ριζαρείου.
– Καθηγητής Διεθνούς Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης εις τον τομέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων.
– Πέραν των άλλων πνευματικών δημιουργημάτων του, έχει εκδόσει και ογκώδες πολυσέλιδον βιβλίον, υπό τον τίτλον: «Τα δένδρα και τα φυτά του Αγίου Όρους».
Σημειωτέον ότι έχει ειδικώς διατρίψει και περί το αντικείμενον, το οποίον πραγματεύεται εις το συγκεκριμένον βιβλίον.
Του έχει ανατεθεί η δασοπροστασία και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος γενικώτερον, εις το όρος Άθως, εκ παντός είδους συμφορών.
– Είναι εγκρατέστατος των Εθνικών Προβλημάτων της Χώρας μας και διαθέτει διεθνή προβολήν και ακτινοβολίαν εις θέματα Διεθνούς Δικαίου, Ελληνο-Χριστιανικού Πολιτισμού και Παιδείας.
Εν σεμνότητι και αβροφροσύνη διατηρεί φιλίαν με προσωπικότητες, οι οποίες χειρίζονται λίαν ευαίσθητα θέματα διεθνούς ενδιαφέροντος.
Προς επίρρωσιν της ούτω διατυπωθείσης απόψεώς μου, παραθέτω φωτογραφίαν του μετά του Ελληνικής καταγωγής, λάτρη του Ελληνορθοδόξου Πολιτισμού, Βασιλέως του Ηνωμένου Βασιλείου Καρόλου Γ΄, εγγονού του Βασιλόπαιδος Ανδρέου και δισεγγονού του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Α΄. Μητέρα του Πρίγκιπος Φιλίππου του Εδιμβούργου, συζύγου της τ. Βασιλίσσης του Ηνωμένου Βασιλείου Ελισάβετ Β΄ και πατρός του Καρόλου Γ΄, ήταν η Αγγλικής καταγωγής γαλαζοαίματη Πριγκίπισσα Αλίκη, σύζυγος του Βασιλόπαιδος Ανδρέου, εβδόμου τέκνου του Έλληνος Βασιλέως Γεωργίου Α΄, κόρη του Πρίγκιπος Λουδοβίκου του Μπάττενμπεργ.
Η Αλίκη, ελθούσα εις γάμου κοινωνίαν εν έτει 1903, απέκτησε πέντε τέκνα, μεταξύ των οποίων και τον Πρίγκιπα Φίλιππον του Εδιμβούργου, πατέρα του Καρόλου Γ΄ Βασιλέως του Ηνωμένου Βασιλείου.
Γνωστή άλλωστε η Αλίκη εις την Χώραν μας και από τον θεσμόν της «φανέλλας του Στρατιώτου», του οποίου πρωτοστάτησε.
«Όταν κηρύχθηκε η επιστράτευσις στην Ελλάδα, το 1912, μία δημοσιεύσις της “Εστίας” ευαισθητοποιούσε ιδιαιτέρως τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Υπό τον τίτλο “Η έκκλησις της Βασιλοπούλας” και υπότιτλο “Τα εσώρούχα του Στρατιώτου” παρετίθετο ανακοίνωσις που είχε εκδοθεί αυθημερόν από τα Ανάκτορα: “Έκαστον στρατιώτην, τον οποίον η Πατρίς μας εκάλεσεν εις τα όπλα εις αυτάς τας κρισίμους περιστάσεις του Έθνους, θα επεθύμουν να εφοδιάσω το ταχύτερον δια των απαραιτήτων ενδυμάτων κατά τας παρούσας εποχάς του έτους”, ανέφερε η έκκλησις που έφερε την υπογραφή “Αλίκη”».
Αυτή ήταν η απαρχή μιας όμορφης προσπάθειας, ενός ταξιδιού των Ελληνίδων που ευρίσκοντο στα μετόπισθεν και των Ελλήνων που είχαν την δυνατότητα να συμμετάσχουν οικονομικώς. «Θα δεχθώ την δεκάραν του πτωχού, όπως και την προσφορά του πλουσίου, ανέφερε στην έκκλησή της η Πριγκήπισσα Αλίκη η οποία ταυτοχρόνως καλούσε όσες Ελληνίδες ήθελαν να την βοηθήσουν στην ραφή να σπεύσουν στα Ανάκτορα».
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ: «ΣΤΗΝ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΑΛΙΚΗ
Στην τρικυμία του πέλαγου, Νεράϊδα αφροπλασμένη,
γλυκόφωνα ετραγούδησες τα λόγια τα γλυκά,
και κάθε μητρική καρδιά, καρδιά τρικυμισμένη
το ευγενικό τραγούδι σου μ’ ανασασμό αγροικά.
Ποτέ τα κρινοδάχτυλα χεράκια σου δεν τα είδα
τόσ’ ώμορφα και ταιριαστά στ’ αρχοντικό κορμί
όσο την ώρα που άπλωσαν στην πέννα σου, Νεράϊδα,
και τέτοια λόγια εσκόρπισαν ζητώντας συνδρομή.
Λες και φτερούγες έγειναν αγγελικές, χιονάτες
και διάπλατες κι’ ορθάνοιχτες σ’ εσήκωσαν ψηλά,
κ’ εστρέψαμε τα μάτια μας οι ταπεινοί διαβάτες
και την ελπίδα ενοιώσαμε να μας γλυκογελά.
Μητέρες, που η πατρίδα μας επήρε τα παιδιά σας,
– Μητέρα πιο μεγάλη αυτή, Μητέρα αληθινή –
σφουγγίσετε τα μάτια σας, σφίξετε την καρδιά σας
αρματωθήτε πάνοπλες με την υπομονή.
Το ξέρω, της τα δώσατε με προθυμιά μεγάλη,
με δίχως βαρυγκόμησι, μ’ αγάπη, με στοργή,
μη βγάζοντάς το ξαφνικά μέσ’ από την αγκάλη
ματώσατε τα σπλάχνα σας κ’ είνε βαθειά η πληγή.
Τέτοια είν’ η Μοίρα η σκοτεινή που κυβερνά τη χώρα,
τη χώρα που πρωτόδωκε και πρώτ’ είδε το φως
ν’ αγκομαχά, να δέρνεται, να καρτερή την ώρα
που θ’ αληθέψη ο πόθος της, ο πόθος ο κρυφός.
Μητέρα, που η πατρίδα μας επήρε τα παιδιά σας,
τώρα, που κοντοζύγωσεν η ώρα η ποθητή,
άνοιξ’ η ρηγοπούλα μας την σφαλιστή καρδιά σας
κ’ εμπήκε μέσα κ’ έγινε μητέρα των κι’ αυτή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ»
(Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς, ΕΣΤΙΑ 29-30 Οκτωβρίου 2016).
Όμως οι Πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου, της Παναγίας της Πορταϊτίσσης, δεν τελειώνουν εδώ, για τον Γέροντα Μάξιμον Ιβηρίτην, ο οποίος διακονεί τον Οίκον Της εις την Αθωνικήν Πολιτείταν.
Θεία Χάριτι και κατ’ απόλυτον επιλογήν περιήλθεν Αυτώ, με Διαθήκην της Φίλης του Θεού Σωτηρίας Νούση και διησφαλίσθη παρ’ Αυτώ ο προσωπικός Σταυρός Αγιασμού του Πατριάρχου Αγίου Γρηγορίου του Ε΄.
(ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 27-6-2023)
Ο Σταυρός αυτός αποτελεί κειμήλιον ανεκτιμήτου Αξίας, Σύμβολον Ιστορίας-Εκκλησίας, οι οποίες συνέβαλαν και έγινε το Θαύμα της Αναστάσεως του Γένους μας.
Παρατίθενται:
– Φωτογραφία παραλαβής του Σταυρού και
– Απόσπασμα της από 2000 συνταχθείσης Διαθήκης, αναγράφον τα εξής:
«… Μόνον ο Σταυρός (παλαιός) ο ξύλινος με το ασημένιο περίβλημα, Σταυρός αγιασμού, ο οποίος υπήρξε προσωπικός Σταυρός του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ (μου τον είχε δωρήσει ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Αγίου Νικοδήμου Ελληνικού Γορτυνίας π. Αντώνιος Γεωργαντάς), να μεριμνήση ο π. Τίτος (=Μπουρλάκης), να αποσταλή στον π. Μάξιμον Νικολόπουλον, Μοναχόν της Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους, ο οποίος πολύ ευλαβείται τον Άγιο Γρηγόριο, και Εκκλησία του έκτισε στον τόπο όπου εφησύχαζε ο Άγιος Γρηγόριος και βιβλίο του έγραψε. Ήδη του το είπα του ιδίου και το γνωρίζει…».
Εν Καμενιάνοις τη 25η Αυγούστου 2023
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων
