Είπα να πάρω της καρδιάς την ταπεινή γραφίδα…
Λυχνάρι η κάθε λέξη μου, νυχτιάς πυγολαμπίδα…
Να φαίνεται σαν τ’ Ουρανού μικρό λαμπρό ένα αστέρι,
που μέσα μας φωτόσπαρτη χαρά μόνο να φέρει.
Και Δώρο απ’ τα μύχια της ψυχής, γλυκιά σταλιά βγαλμένο,
ωσάν ευχή θεόσταλτη στον κάθε πονεμένο,
που ψάχνει να βρει ανήσυχα έστω θαμπή ηλιαχτίδα,
μήπως λαμπρύνει η απαντοχή,
της Ευτυχιάς η Ελπίδα!..
Μήπως του παιδιού το πρόσωπο,
δε δούμε δακρυσμένο,
τον άστεγο, τον άμοιρο, χιλιοβασανισμένο!..
Παρά, να γεμίσουν οι ψυχές μ’ Αγάπη, Καλοσύνη,
και ν’ απλωθεί στον κόσμο μας το “Επί Γης Ειρήνη”!..
—————————
Θεόδωρος Θανόπουλος
τ. Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής, μέλος του Συλλόγου Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!..
