Εν Καμενιάνοις τη 2α Μαρτίου 2024
ΘΕΜΑ: Ωργανωμένον έγκλημα – Εγκληματικότης νέων – Χουλιγκανισμός – Αντιμετώπισις του προβλήματος.
Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Καταπιανόμαστε και πάλι με ένα θέμα, το οποίον παρουσιάζει ιδιαίτερον ενδιαφέρον. Πρόκειται για το ωργανωμένον έγκλημα και τα συμπαρομαρτούντα. Θα ασχοληθούμε με τα αίτια, τα οποία προκαλούν αυτού του είδους την παραβατικότητα και με την περιστολήν της βίας, ειδικώτερον κατά τις αθλητικές διοργανώσεις.
ΙΙ. ΩΡΓΑΝΩΜΕΝΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ:
- Ορισμός: Παρά τις κατά καιρούς εννοιολογικές διακυμάνσεις, ως ωργανωμένον έγκλημα θεωρείται: «Οργάνωσις προσώπων η οποία έχει ως σκοπόν την άσκησιν εγκληματικής δραστηριότητος εις διαρκή βάσιν, προκειμένου να αποκομίση οικονομικά οφέλη και να ελέγξη εθνικές και διεθνείς καταστάσεις».
- Μορφές ωργανωμένου εγκλήματος:
α. Οικονομικόν έγκλημα.
β. Ηλεκτρονικόν έγκλημα.
γ. Εμπόριον λευκής σαρκός – Παράδοσις ανηλίκων επί χρηματικώ ανταλλάγματι.
δ. Λαθρεμπόριον όπλων.
ε. Τρομοκρατία.
στ. Διακίνησις ναρκωτικών.
ζ. Χουλιγκανισμός.
ΙΙΙ. ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ:
- Μία από τις μορφές του ωργανωμένου εγκλήματος είναι ο Χουλιγκανισμός. Ο όρος είναι γνωστός και είθισται να αποδίδεται εις την βίαν κατά τις αθλητικές διοργανώσεις. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Γνωστόν ότι ο όρος προέρχεται από την οικογένειαν Hooli από την Βόρειον Ιρλανδίαν, η οποία κατοικούσεν εις το Λονδίνον και έκανε σημεία και τέρατα. Hooli η οικογένεια η οποία είχεν αναπτύξει αυτού του είδους την παραβατικότητα + gang (= συμμορία) έχομε τον όρον Hooligang.
Το πρόβλημα του χουλιγκανισμού δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνον ως πρόβλημα της βίας κατά τις αθλητικές διοργανώσεις, αλλά ως πρόβλημα ευρύτερα κοινωνικόν, άλλωστε αυτό επισημαίνω και εις συνέντευξίν μου εις την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ την 16ην Ιανουαρίου 1995, εν σχέσει με την βίαν κατά τις αθλητικές διοργανώσεις. Αυτή είναι και η άποψις του Αστυνομικού Διευθυντού του Ηνωμένου Βασιλείου Philip David κατά την Εισήγησίν του εις το σεμινάριον 3-5/5/1988 εις το MÜNSTER της τότε Δυτικής Γερμανίας, με θέμα η βία στις αθλητικές και λοιπές δημόσιες συναθροίσεις.
Κατά την γνώμην μου το ωργανωμένον έγκλημα είναι η τσουκνίδα και ο χουλιγκανισμός το νεράκι, το οποίον την ποτίζει, καθ’ ότι η δραστηριότης του λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για τις διωκτικές αρχές, εφ’ όσον τα επεισόδια των χούλιγκανς προκαλούν πολλές φορές αντιπερισπασμόν για την συγκάλυψιν άλλων παρανόμων δραστηριοτήτων.
- Αναζήτησις της γενεσιουργού αιτίας του χουλιγκανισμού.
Ύστερα από τα εγκλήματα βίας, τα οποία απασχολούν την ανθρωπότητα, μηδέ εξαιρουμένης και της Χώρας μας, επιβάλλεται να αναζητήσουν οι ειδικοί τις ρίζες, την γενεσιουργόν αιτίαν του χουλιγκανισμού, προκειμένου να ληφθούν τα επιβαλλόμενα κοινωνικά μέτρα, αρχής γενομένης από την οικογένειαν, το σχολείον, το ευρύτερον κοινωνικόν περιβάλλον, την Πολιτείαν.
«Το Κράτος, ο Δήμος, η Κοινότης, η συνοικία, εις τα οποία ζη ο ανήλικος, πολλά είναι δυνατόν να εισφέρωσι διά την πρόληψιν και την καταστολήν της εγκληματικότητος»…. Ο εν τω Πανεπιστημίω του Chicago καθηγητής C. Shaw θέλων να αντιμετωπίση το ολοένα ογκούμενον ρεύμα της εγκληματικότητος των ανηλίκων συνέλαβε το σχέδιον της ιδρύσεως εις τας πλέον αθλίας των συνοικιών της πόλεως – αίτινες συνεχώς ετροφοδότουν δι’ ανηλίκων τας τάξεις των εγκληματιών – κέντρων ψυχαγωγίας, εις τα οποία οι ανήλικοι ηδύναντο να διέλθωσι τον ελεύθερον χρόνον αυτών».
(Η εγκληματικότης των ανηλίκων ως ψυχολογικόν και παιδαγωγικόν πρόβλημα – Μελέται του Ινστιτούτου Ιατρικής Ψυχολογίας και ψυχικής υγιεινής).
- ΚΑΚΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΦΙΛΑΘΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ:
- Κατά το πάλαι ποτέ παρακολουθούσα ποδοσφαιρικόν αγώνα εις το γήπεδον της Παναχαϊκής Γυμναστικής Ενώσεως (Π.Γ.Ε.) Πατρών. Έπαιζεν η τοπική ομάδα με φιλοξενούμενην, την οποίαν δεν ενθυμούμαι. Σε κάποιον χρόνον του αγώνα η τοπική Ομάδα έβαλε δύο γκολ, απέχοντα ελάχιστα μεταξύ των. Τότε ένας νεαρός οπαδός της φιλοξενούμενης ομάδος ελιποθύμησε και μετεφέρθη εις τον Σταθμόν Πρώτων Βοηθειών.
Από τον έλεγχον ο οποίος του έγινε προς εξακρίβωσιν των στοιχείων ταυτότητός του διεπιστώθη πλήρης εγκατάλειψις του εαυτού του.
Το μόνον το οποίον ευρέθη επάνω του ήταν ένα πρόσφατον αποφυλακιστήριον. Ο νεαρός αυτός – φίλαθλος υποτίθεται – ηκολούθησε την ομάδα του τόπου του, προκειμένου να ενισχύση τον δωδέκατον παίκτην (= την εξέδραν) αυτής με ένα αναψυκτικόν και μισό σάντουϊτς.
Κρίμα! Ποιος εδίδαξεν εις το παλληκάρι αυτό το Αθλητικόν Ιδεώδες; Ποιος του είπεν ότι ο νικητής δίνει πρώτος το χέρι εις τον ηττημένον και ότι εις τον Αθλητισμόν δεν υπάρχουν ηττημένοι.
Ποιος του ενέπνευσε το Αρχαίον Πνεύμα το αθάνατον, του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού, την θεάν της αρμονίας και του ρυθμού, η οποία ενώνει την ρώμην με την χάριν και είναι αήττητος. Οι Αρχαίοι Αθηναίοι την ελάτρευσαν ιδιαιτέρως και οικοδόμησαν τον Ναόν της Απτέρου Νίκης, για να μην φεύγη από την πόλιν των. Μεμονωμένον το περιστατικόν του νεαρού αυτού οπαδού, αλλά όχι το μοναδικόν. Ε! αυτός μόνον φίλαθλος δεν ήταν.
- Οι φίλαθλοι επιβάλλεται να βαδίζουν με οδηγόν πάντα την αθλητικήν ιδέαν, όπως διεμορφώθη εις την Αρχαίαν Ελλάδα, σύμφωνα με το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Επιβάλλεται να γνωρίζουν ότι:
«Το πλέον σπουδαίον εις τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι να νικήσης, αλλά να λάβης μέρος». Πρόκειται για το Ολυμπιακόν πιστεύω, διατυπωθέν από τον Γάλλον βαρώνον Pierre de Coubertin και ευθυγραμμισμένον προς τα Ελληνικά Ιδεώδη. - Όλοι το θέλομεν, όλοι το επιδιώκομεν, όμως ωρισμένοι το επιδιώκουν με λάθος τρόπον.
Και τούτο γιατί δεν έχουν ενστερνισθεί ότι: «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται και όχι με τον εύκολον δρόμον της κακίας». Δεν έχουν διεισδύσει εις το Μεγαλείον του Αθλητισμού. Πόρρω απέχουν από τον Ολυμπισμόν. Όμως τα παιδιά αυτά, τα οποία σήμερον άγονται και φέρονται από την τρυγίαν του σκότους και της παρακμής, καθώς και του εωσφορικού εγωϊσμού, δύνανται να μεταστραφούν με την κατάλληλον αγωγήν και να γίνουν άριστοι πολίτες, ενάρετοι, δημιουργικοί, χρήσιμοι για τον εαυτόν τους, την οικογένειάν των, για τον τόπον των και την Χώραν μας γενικώτερον.
- Το προαναφερόμενον θλιβερόν περιστατικόν του νεαρού οπαδού καθώς και παρόμοια τοιαύτα πρέπει να μας προβληματίσουν ιδιαίτερα και να σκύψωμεν επάνω εις τα προβλήματα της νεολαίας μας, της κατά πάντα άξιας νεολαίας μας, αποδυόμενοι εις αγώνα ενάντια εις την κάθε μορφήν βίας και εις την υφέρπουσαν εγκληματικότητα, όντες βέβαιοι πως δεν ευθύνονται πάντα οι νέοι, για να μην ειπώ ότι δεν ευθύνονται ούτε κἄν οι νέοι. Ό,τι σπέρνομε θερίζομεν.
Η φροντίδα πρέπει ν’ αρχίζη από την εμβρυακήν ηλικίαν και να μη θυσιάζωνται τα πάντα εις τον βωμόν κάποιων σκοπιμοτήτων.
Απαιτείται εκ βάθρων συντονισμένη προσπάθεια, απαιτείται πολλή δουλειά για την περιστολήν της βίας κάθε μορφής και της εγκληματικότητος γενικώτερον. Δεν πρέπει να έχωμεν ως μοναδικόν μέσον αντιμετωπίσεως του προβλήματος την τιμωρίαν. Άλλωστε κατά τον αείμνηστον Σαράντον Ι. Καργάκον: «Η τιμωρία – χωρίς να αποκλείει τον κολασμόν – σημαίνει βοήθεια. Ναι, βοήθεια. Στα αρχαία Ελληνικά το “τιμωρώ τινί” σημαίνει βοηθώ κάποιον. Η λέξη είναι σύνθετη από την τιμή και ὤρα, ὤρα όμως με ψιλή που σημαίνει φροντίδα, μέριμνα, φύλαξη. Άρα, τιμωρώ σημαίνει βοηθώ κάποιον, προστατεύοντας την τιμή του. Τον επιπλήττω, του βάζω αρχικά μια μέτρια ποινή για το ατόπημα που έκανε για να τον νουθετήσω και να τον προστατεύσω από μελλοντικά μεγάλα ατοπήματα – πλήγματα για την τιμήν του».
α. (ΕΣΤΙΑ 16-3-2018).
β. (Λεξικόν LIDDELL – SKOTT, Τόμος IV).
γ. Παππούς από το χωριό μου γεννηθείς εν έτει 1884, αφηγούμενος περιστατικά από την ζωήν του, είπε κατά το πάλαι ποτέ:
«Έπεσα κάποτε εις την δύνην των συμπτώσεων και δικάστηκα είκοσι ημέρες φυλακή. Αυτή η φυλακή με προστάτευσε από την καταστροφήν της ζωής μου».
Όμως ο άνθρωπος αυτός ήταν επιδεκτικός μαθήσεως και είχε την ικανότητα ακόμη και από το αρνητικό να συλλέγη θετικά διδάγματα.
Όμως εδώ, επειδή προέχει η θωράκισις της νεολαίας μας ενάντια εις την εγεκληματικότητα, επιτρέψτε μου να παραθέσω και το ρηθέν υπό του Πλουτάρχου:
«Η ψυχή του παιδιού δεν είναι ένα δοχείον, που πρέπει να το γεμίσωμε, αλλά εστία που πρέπει να την ζεστάνουμε».
- ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ:
- Ο αείμνηστος Παναγιώτης Καράμπελας, Φιλόλογος Λυκειάρχης, γράφει εις την τοπικήν εφημερίδα ΑΧΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ την 29ην Μαΐου 2018, ημέραν της εβδομάδος Τρίτην:
«…. Η ωριμότητα των νέων είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελληνικής Φιλοσοφίας. Γι’ αυτό και ο Σωκράτης αφιέρωσε όλη τη διδασκαλία του στους νέους και στο τέλος εθυσίασε και τη ζωή του …. Ο Αριστοτέλης λέγει ότι οι νέοι είναι οξύθυμοι και αψίκοροι (= ευμετάβολοι), γι’ αυτό οι παιδαγωγοί πρέπει να τους βοηθούν να προσγειώνωνται και τότε η δύναμη των νέων γίνεται δημιουργική. Διαφορετικά η δύναμή τους μπορεί να τους οδηγήσει εις την καταστροφήν».
- Ο Αρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κωστόπουλος Ιεροκήρυξ Ι.Μ. Πατρών Δρ. Θεολογίας, εις το βιβλίον του η ΕΡΓΑΣΙΑ γράφει:
«ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ότι ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. Ως εικόνα του Θεού είναι και πρέπει να είναι πρόσωπο – προσωπικότητα. Πρέπει, δηλαδή, να υπάρχη εν σμικρογραφία, όπως υπάρχει και ο Δημιουργός του….».
Πέραν αυτού επισημαίνει ότι:
«…. Είναι απαραίτητον να δοθή ιδιαίτερη προσοχή στον χώρον της οικογενείας, στον οποίον πραγματώνεται η διαμόρφωση του προσώπου. Και λέγω του προσώπου για τον λόγον ότι μόνον όταν ο άνθρωπος γίνει πρόσωπον, ημπορεί να απαλλαγεί από τον ατομισμόν και την αδιαφορίαν για τα κοινά….». Η πρόθεση «προς» μαζί με το ουσιαστικό ὢψ που σημαίνει «οφθαλμός, όψη» σχηματίζουν την σύνθετη λέξη πρόσωπον, δηλαδή έχω την όψη στραμμένη προς κάπου, είμαι απέναντι σε κάποιον. Άρα η λέξη πρόσωπο λειτουργεί ως προσδιορισμός μιας άμεσης αναφοράς. Μιας αναφοράς προς το άλλο πρόσωπο, προς τον συνάνθρωπον. Έτσι ο ορισμός του προσώπου φανερώνει την ριζικήν διαφοροποίησίν του από την έννοιαν του ατόμου, της ατομικότητος….».
Βλέπομε επομένως τον σημαντικόν ρόλον τον οποίον παίζουν το πρόσωπον και η οικογένεια μέσα εις την οποίαν πραγματώνεται η διαμόρφωσις του προσώπου και ειδικώτερον του προσώπου της νεολαίας μας.
Ενταύθα οφείλω να επισημάνω ότι, προς αντιμετώπισιν της βίας και γενικώτερον της εγκληματικότητος, προβάλλει επιτακτική ανάγκη για αγαστήν συνεργασίαν, κατά λόγον αρμοδιότητος εκάστου, μεταξύ των ακολούθων παραγόντων: Εκκλησίας, Παιδείας, οικογενείας και ευρύτερου Κοινωνικού Περιβάλλοντος.
- ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ:
- Εκ της παρακολουθήσεως του φαινομένου του χουλιγκανισμού και ευρύτερον του φαινομένου της βίας, όπως εξελίσσονται, εκτιμώ ότι είναι κατευθυνόμενα με στόχον την εξυπηρέτησιν αλλοτρίων συμφερόντων.
- Εις τον χώρον της βίας κάθε μορφής διατρίβουν άτομα, κυρίως νέοι, από τα οποία λείπει το υγιές αγωνιστικόν φρόνημα και η τάξις εις την ζωήν, λείπει το ευ αγωνίζεσθαι, λείπει η αντίληψις του ορκίζομαι να αγωνιστώ τιμίως και ευγενώς για την απόκτησιν της νίκης. Τον όρκον αυτόν εδίναμε κάθε χρόνον κατά τις γυμναστικές επιδείξεις εις το σχολείον μας. Λείπει το Ομηρικόν εκείνο: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν». Λείπει το Αρχαίον Πνεύμα το Αθάνατον του Ωραίου, του Μεγάλου και τ’ αληθινού.
VII. ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ:
Ο Σύλλογός μας Καμενιανιτών, Δροβολοβιτών, Δεσινιωτών κάθε χρόνον διοργανώνει σειράν εκδηλώσεων ενάντια εις την βίαν κάθε μορφής, εις το ωργανωμένον έγκλημα και εις το ολέθριον συγκρητισμόν της «Νέας Εποχής». Μεταξύ των προαναφερομένων εκδηλώσεων, από 13 έως 23 Αυγούστου συγκαταριθμούνται, θρησκευτικές, πολιτιστικές και εκδηλώσεις Αθλητικής Ιδέας, όπως διεμορφώθη εις την Αρχαίαν Ελλάδα σύμφωνα με το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Βραβεύονται ο Ολυμπισμός, ο Πνευματικός Πολιτισμός, η Ιστορία, η Παράδοσις του τόπου μας και η κοινωνική προσφορά.
Έτσι Ευλογίαις της Θεομήτορος και του Αγίου Αθανασίου, Προστάτου του χωριού μας, αναβιώνει το Αρχαίον Πνεύμα το Αθάνατον, του Ωραίου, του Μεγάλου και τ’ Αληθινού. Αναβιώνει η αρμονία και ο ρυθμός.
Αρμονία και ρυθμός, παράλληλος ανάπτυξις, ισόρροπος ανάπτυξις σώματος και πνεύματος των νέων μας, δημιουργούν ηθικές αναστολές, οι οποίες αποτελούν το μετερίζι αμύνης κατά της εγκληματικότητος και της διαφθοράς γενικώτερον.
Παρατίθενται: α. Εικόνες σχετικές με τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, εν έτει 1896.
β. Φωτογραφίες σχετικές:
Με την βράβευσιν του Πνευματικού Πολιτισμού, της Ιστορίας, της Παράδοσης του τόπου μας, της Κοινωνικής Προσφοράς και της σωστής Οικογενειακής και Κοινωνικής Ανατροφής των παιδιών μας.
Επί πλέον φαίνεται ο αλληλοσεβασμός και η σύμπνοια των κατοίκων και επισκεπτών, φαίνεται πως τα νεαρά βλαστάρια της φυλής μας τραγουδάνε, στολίζουν και ομορφαίνουν την ζωήν αψηφώντας τις δυσκολίες και τα βάσανά της.
Εις επόμενον δημοσίευμά μου θα αναφερθώ εις την αντίληψιν της βίας κατά τις Αθλητικές Διοργανώσεις πριν από τριάντα (30) έτη.
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων
